aslında akıldan hiç çıkmayanlardır zamnında daha sonra üzeri tozlanır biraz, arada sırada akla gelenler olur, öyle olduğu düşünülür ya da. insan yaşadığı anı bir daha asla yaşamayacağını bile bile eskiye özlem duyar, eskiye duyulan özlem bu akla arada sırada gelenler ile kıyaslanır işte. acıyı çektirirsin unutamayacağını bile bile unutmaya çalışrsın, unutmadığını bile bile kendine bile unuttum dersin hatta. en acı tarafı da bu herhalde kendine yalan söyleyip inanmayı beklemek. akla arada sırada gelen ya da arada sırada akla gelenler diye birşey yoktur. unutulmayan üstü tozlanmışlar vardır.