eskiden masamda kendi kendime karaladığım şeyleri atomlarına ayırana kadar yırtardım. çünkü ailem okusa hoşuma gitmeyen şeyler olurdu. sonra alışkanlık oldu işte. çöpe ne atacak olsam yırtıyorum. mecburiyetten yaptığım hareket artık zevk veriyor.