ben ibne değilim.
ben tanrının heybesinden yer yüzüne düşen bir cennet tohumuyum.
toprağına alışmaya çalışan mor bir menekşeyim.
kırılmaya yüz tutmuş, buzdan bir kalbim ben.
ben ibne değilim.
ben soluksuz bırakılan altından bir deniz atıyım.
gelinlerin belinden 3 kez geçirilen kırmızı kuşağın sonuncusuyum.
bereket getirsin diye yere atılan narım.
ben sizin geleneklerinizin altında ezilen incecik bir ruhum.
hey, ben ibne değilim.
ben bir insanım!

kim ibne dedi buna yine?
sataşmayın artık şu çocuga lütfen ayrıca bu ne sikim şiir amk

ibne ne güzel bir kelime kulağa ne hoş geliyor. söylemesi de hoş önce dudaklarınız birleşiyor sonra diliniz üst dişinizin arkasına yavaşça damağınıza değiyor ağız yavaşça açılıyor. ben de gecenin bi yarısı yatağımda ibne ibne diye sayıklıyorum.

(bkz:ibne sözlük)