beğenilen yavşaktan hallice erkeklere yönelimin tarif edilemez sonuçları. iyi insanlar genelde kimseye yaranamadığı için hoşlanılan tipin olumsuz pek çok yanı olsa bile bu önemsenmeyebiliyor aslında. sorumsuz olsa bile adam ebebileceğimizi düşünüyoruz bazen, duygusuz olsa bile zamanla sever şeklinde algılarımız ortaya çıkabiliyor, sahiplenme yetisi olmayan bir piç kurusu olsa bile seviyoruz abi ya yapacak bir şey yok diyebiliyoruz.

böyle modellerle vakit harcamamak lazım tabi, hoşlanma durumuna engel olunamasa bile uzak durmakta fayda var.

(bkz: seni lanet olası küçük domuz pipisi)

benim hoşlandığım erkektir. muay thai antrenmanı yapıyorduk. yan yana eşleştik. ben sevinmiştim "aa ne güzel tanışıcaz" falan diye. daha sonra bu hiçbir sözcük kullanmadı ve sadece antrenman yaptık. arada sırada vurduğum yumruklara "güzel" dedi o kadar. sonra antrenman bitince yüzüme bakmadan çekti gitti. görüşürüz bile demedi. sonra beni okulun durağında falan gördü ama yüzüme bile bakmadı. *

son iki hafta da yüzüme vuran acı gerçek. öyle ki böyle bir bey yüzünden alabildiğim ne varsa alarak kredi kartımı yedim daha sonra da yarım kuru cartedor'u gece 3te duygularımı yeme suretiyle mideye indirdim. tabi ki pek de işe yaramadı.

adam görünümünün altında 12 yaş egosu, 20lerinin sonuna gelip de hala (az-çok da olsa) ne istediğini bilmeyen, bir adım atıp da gerisini getiremeyen, korkup kaçan, ''bağlanma korkulu'' tipler.