coyote ve road runner
inanılmaz örümcek adam
voltron
he-man

tabii ki pokemon dostlarım. hatta çocukluk yıllarımı öyle etkilemiş ki geçenlerde bi patoloji metni okurken karşıma çıkan caterpillar hücreleri diye bi kavram vardı, nasıl mutlu oldum görünce anlatamam. serbest çağrışım yaptırdı caterpie'ye...

bugs bunny candır. tom ve jerry

(bkz:sailor moon)

tom ve jerry. spider man. speedy gonzales

(bkz:voltron)
(bkz:captain tsubasa)
(bkz:the flintstones)
(bkz:popeye)
(bkz:tom & jerry)
(bkz:bugs bunny)



bu arada kaldırılmadıysa voltron netflix'te mevcut

(bkz:red baron)
(bkz:cardcaptor sakura)
(bkz:candy candy)
(bkz:the magician)
(bkz:princess shahrazad)*
(bkz:transformers)
(bkz:star blazers)
(bkz:lion king)
(bkz:back to the future)*
(bkz:inspector gadget)
(bkz:heatcliff and the catillac cats)
(bkz:once upon a time...life) *
veee tabi ki pokemon bu yaşta yeni bölümlerini izlemeye devam ediyorum.

camp lazlo ve gumball.ben çok küçükken yoktular ama müptelasıyım:)

avatar the last airbender
winx
ben 10
samurai jack
arthur (jeneriğine bayılırım)
gumball (hala izlerim)

-digimon>pokemon: tam çocuktum anaokulunda başladım ilkokul boyunca, doğum günlerimde digimonum olsun diye dilet dilerdim 5. sınıfa kadar ve digimonların uzayda yaşayan hayvan türleri olduklarını sanıyordum, sandırılmıştım, kandırılmıştım şakacı ablam ve babam tarafından:)
-winx (giriş müziğinde "wiinx, kıızlar iiçiiin" kısmında kuöandayla televizyonun sesini kısardım utanarak:d)
-oscar vardı, müzik melodisi yiyen pembe uzaylı, hastayken onun müziği bana neşe verirdi iyileşmiş gibi olurdum
-ortaokul lise çağımdaysa avatar the last air bender ve korra kronolojik sırayla
not: tarçın nurçin ve arkadaşları gibi şeyleri ve kukla temelli veya gerçek sahnelere yer veren şeyleri sevmedim hiç, bi de animasyon tarzını da sevmedim, görüntü grafik hep yukarıdakiler gibi benzer olmalıydı, zevk meselesi işte, şimdi de beyaz ışığı seven insanları anlamakta güçlük çekiyorum loş sarı ışık varken.
-şu an 25 yaşındayım ve paradise pd, disenchantment falan izliyorum tavsiye ederim çok harika. avatar çıksa herhalde gene izlerim.
aa bide unuttum bak, jackie chen vardı çizgi filmi harikaydı, red kitten sonra başlardı, baya fantastikti tılsımlar falan oradaki yaşlı dedemaymaymiymiymiymaymoy yufaymaymimimaymoy diye büyü yapardı falan, sınıfta büyü yapmaya çalışırdık ilkokulda, yani ben çalışıyodum, gerçi yapmaya çalışmaktan ziyade oyun haline çevirmiştim bi kaç arkadaşımla. beybleyd vardı ki ingilizce yazamadım şu an, yugioh vardı ama bu son ikisini izlemek yerine kendi aramızda oynardık, kartlar ve beybleydlerle. benim beybleydim kıvılcım çıkarıyodu, beyaz kaplandı, ilk beybleydim beyaz kocaman bişeydi duracel, sonraki blue dragondu turuncu çevik. aay ay ne günlerdi:) 6 yaş öncesi buggs bunny falan twitty veya tom ve jerry leri saymıyorum onlar zaten bir kült. ha kült demişken jetgiller, çakmaktaşın alternatif hali, güzeldi. böyle iksir karıştıran profesörler oluyodu çizgifilmde o sahneler bugünkü kişiliğimi etkiledi sanırım, bilim insanı olma yolunda, çizgifilm çok önemli.