covid pandemisine ve taylor'ın yanlış single seçimlerine kurban gitmiş albüm. 2019'da çok tutmamış da olsa 5 yıl sonra tekrar patladı.

me! garabeti ve you need to calm down ile çıkmak yerine ilk single cruel summer, promo single da afterglow olsaydı bu seneki patlamasını kendi senesinde yaşayabilirdi.

ayrıca pamuk şekeri pembesiyle piyasaya reklam edilse de içinde trump'ın amerikasından(miss americana & heartbreak prince), annesine konulan kanser teşhisinden, hastane günlerinden, inkar edişinden ve onu kaybetme korkusundan (soon you'll get better), yeme bozukluğu sonucu aldığı kilolardan dolayı sevmediği bedenini sevgilisinin de sevmeyebileceği ve sırf bu yüzden terk edilebileceği endişesinden ve bu yüzden ettikleri kavgalardan(afterglow), 2016'da hollywood'un en büyük fahişesi kim kardashian'ın attığı iftira sonrası kariyerinin bittiğini düşündüğünden ancak sonra bundan daha güçlü bir şekilde çıktığından(the archer), endüstride kadın olarak aldığı eleştirilerin yüzde birini hiçbir erkeğin almamasından ve bu başarılara bir erkek olarak ulaşsaydı ne kadar yüce bir yere konulacağından (the man) bahsettiği oldukça kişisel bir albüm.

miss americana belgeselini izleyince aslında lover'ın aşk albümü değil düpedüz bir depresyon albümü olduğu görülebiliyor.

ayrıca taylor albümü yaparken muhtemelen başarılı olacağı son albümü olacağını ve sonra giderek piyasadan silineceğini düşündüğünü söylüyor belgeselde. merak etme taylor'cım, bundan 5 yıl sonra bir daha kendin dışında kimsenin kıramayacağı tur hasılatı rekorunu kıracaksın.

albüm olarak dinlemesi keyifli tek tek şu güzel bu güzel diyemiyorum ama cornelia street, false god, daylight, afterglow, cruel summer, death by thousand cuts, soon you'll get better benim listemde öne çıkıyorlar.