7 yıl geçti ve ben hala üstüne çıkılabildiğini düşünmüyorum. albümü dinlerken nasıl bu kadar zamansız olabildiğine şaşırıyorum. sanki şarkılar dün produce edilmiş gibi hiçbir yabancılık hissettirmiyor günümüz sound'una.

müzik piyasası melodrama'dan önce / melodrama'dan sonra diye ikiye ayrılıyor. neredeyse indie albümlerin hepsinde izini görebiliyorum. ve bu kadın, bu kadın ella yelich o'connor oluyor, bu albümü 19 yaşında yaptı. nasıl bir vizyon, nasıl bir kafa varsa kızda...

büyük usta david bowie, ella'nın "müziğin geleceği" olduğunu söylemişti. gerçekten de öyle, kıza öykünmeyen kalmadı. şimdilerde jim e-stack ile stüdyoya kapandılar, 4.albümü pişiriyorlar. bu arada aynı zamanlı justin vernon'la justin sable,'ı kaydederken jim'in stüdyosunda çalıştılar, karşılaşmamaları veya birbirlerine yeni müziklerini çalmamaları imkansız. umarım albümde jv'nin parmağını da görürüz.