kendi kendini eleştirmek. egosu yüksek olan insanlardan beklenmeyecek davranış.

yapılabilirliği, insanın kendiyle barışık olup olmadığını görmemizi sağlar.

yapılması zordur. hele başka insanların karşısında daha da zordur. kendi kendime kaldığımda ben bunu çok yaparım fakat işin içinden çıkamam. insanın kendisi yani bu sonuçta, nasıl bir insan kendinden vazgeçebilirki?*

yapıldığında insana zararından çok fayda getirceğine inandığım davranıştır. özeleştiri, yaptıktan sonra, atacağınız adımları daha sağlam ve daha doğru atmanızı sağlar. insan ilişkilerindeki ''neden bana karşı böyleler''vs. sorularını daha kolay yanıtlayabilirsiniz.

'' yaptığım hiçbir şeyden pişmanlık duymuyorum '' klişesine saplanmışların hayatlarına sözümona sorunsuz ve istikrarlı devam ederken asla yapmadıkları şey. hatalardan korkmaya gerek yoktur, tek doğrunun olmadığı hayatta.

en ağırını yaptığım eleştiri türü. insanın kendisine dışarıdan bakabilme, kim olduğunu görebilme, kendini tanıma meselesi.

insanın özeleştiri yapmadan kendini geliştirebilmesi mümkün müdür ki.bu sebeple bazen özgüvenimi kaybettiğim olur.kendimi itin poposuna sokup çıkarırım.

tek kişilik mahkeme.
hakimi, savcısı, sanığı, tanığı, kısaca herbirşeyi aynı kişidir, yani siz.

ne kendinize karşı çok gaddar olun bu mahkemede, ne de iltimas geçin.

bu mahkemede kendisine karşı acımasız davranan, ezik bir karakter geliştirir ve herkesin acımasına ihtiyaç duyan bir sevgi ve şefkat dilencisi olur çıkar.

kendisine iltimas geçen, arsız ve yüzsüz bir karakter geliştirir. acımasız biri olur. kendinden başka herkes kötüdür.
yüzleşmek istemediği zaaflar, kibirli yalnızlığının parmaklıkları olacaktır.

kendi kendine karşı adil davranıp, bu mahkemenin hakkını verebilenler ise, kendileriyle barışık, çevrelerine karşı duyarlı, başkalarıyla empati kurabilen vicdanlı bireyler olurlar.

zor olan insanın, kendi içindeki kötülükle yüzleşebilmesidir. bunu başarabilen, dünyanın bütün kötülüklerine karşı çikabilecek cesareti bulur kendinde.