12 ocak 2016 sultanahmet patlaması ve 19 mart 2016 istiklal caddesi patlaması sonrası oluşan durum. çünkü anlaşılıyor ki bu patlamaların biteceği yok, panik ve endişe hakim. büyük başlar saraylarında güvende olduğu için ve ortada emniyet ve güvenlik olmadığı için herkes kendi başının çaresine bakmak zorunda. bu kadar kalabalık bir şekilde ne yapılırsa yapılsın güvende olmak iyi hissetmek imkansız.

valla ben istanbulda yaşanan biri olarak patlama sonrası ankara'da yaşanan acıları daha iyi anladım. ama o kadar. beynim 450 km.'den ötesini algılayamadığı için daha uzak şehirlerde yaşananlar hala umrumda değil.

ankaralılara gönderme olarak açılmış bir başlık gibi duruyor. "bak siz ankara ile ilgili başlık açtınız ama yarın bir gün de biz açtık istanbul ile ilgili" dermiş gibi.

halen türkiyelilerin psikolojisini inceleme aşamasına gelinemediğidir.
şehirleri ülkeden ayrı tutmalı psikolojisinin revaçta oldğunu gösterir.*

bütün haftasonu planlarını iptal etmiş evden dışarı çıkmayan çıkamayan insanlardan oluşmaktadır. göt kadar yerde oturmama rağmen bulunduğum yerin heryerinde sivil polisler gezmekte ve avmlerin girişlerinde ciddi güvenlik önlemleri alınmış durumda.. herhangi bir şeyi değiştireceğine dair en ufak ümidim yok..

bugün 20 dk ile hayatta kaldığım bu feci olaydan sonra uzun bir süre kendime gelebileceğimi zannetmiyorum yazarken bile gözlerim dolu dolu oluyor nefesim kesiliyor soğuk soğuk terliyorum artık gücüm kalmadı yaşanılan bu olaylar karşısında hala hiçbir şey yokmuş gibi yapanlara inanmakta güçlük çekiyorum eğer bir tanrı olsaydı bunlara izin vermezdi inancımı yaşama sevincimi cesaretimi tuzla buz eden bu olaylar bitsin artık

akp'nin birinci parti olduğu bir kent olduğundan, istikrar için oy vermeye devam edecek bir psikoloji içinde olduklarını sanma zannındayım galiba...

evde oturma psikolojisindedir. hangi ilde olursa olsun acısını paylaşıyorumdur. *

patlamalar ardı ardına yaşanıp beni öylesine üzmüştü ki taksim patlamasından sonra anne ve babama telefonda ağlayıp sonrasında üzüntü ve stresten saç kıran olduğumu öğrenmiştim. şimdi iyiyim , saçlarım yeniden çıktı ama o ölenlerin yeri hala boş.