bu sıralar yaptığım şey. gelmeyeceğini bile bile şiirler biriktiriyorum ona. elimden başka bir şey gelmiyor.

seni beklemek

bir güvercin telaşıyla gelişini beklerdim.
gözlerimi yollarına sererdim.
seni, ama bir tek seni severdim.
(ah bir bilsen seni ne çok severdim.)
herkes bunu böyle bilsin isterdim.
sen bilirdin de,
bilmezlikten gelirdin.

akşamları ağır ağır inerdin.
inadına kapımızdan geçerdin.
yukarıdan göçmen kuşlar geçerdi.
içimdeki bütün kuşlar göçerdi.

rüzgar saçlarını hoyratça savururdu,
ben peşinden rüzgara savrulurdum.
rüzgarın dağıttığı kokunla avunurdum.

hep aynı domuzluğu yapardın.
şöyle bir dönüp ardına bakardın.
içim ürperirdi, taa içime bakardın.
kirpiklerin yüreğime batardı.

bir cigara yakardım, avuçlarımın içi yanardı.
sen usulca gözden kaybolurdun.
bir yerlerim usul usul kanardı.

olsa da beklesem ...bu konuda çok dertliyim çok

artık gelmeyeceğini bilerek beklemenin daha da koyduğu durum.

necip fazıl kısakürek bu duyguyu beklenen şiirinde çok güzel anlatmıştır.

içinde büyük umutlarında beraber size eşlik ettiği bir durum. gelecek mi, ne zaman gelecek acaba gelmeyecek mi gelse artık gibilerinden bir çok soru işareti ya da arzuyla beklenir sevgili.

bu saatte havaalanında bulunma sebebimdir.

(bkz: godot'yu beklerken)