@toz pembe değil hayat, seni ve entrylerini severek takip ediyorum fakat suriyelilere karşı bu denli nefret dolu entrylerini gördükçe üzülüyorum. acıları yarıştıralım istersen; savaş sonrası sakaryaya göçmek zorunda kalan emani al ruhmanın hikayesinden bahsedeyim. eşi fabrika işçisi halid al ruhman işte olduğu esnada apartmandaki komşusu ve aynı zamanda iş arkadaşı olan celal bay ve birol karacal'ın tecavüzüne uğruyor. emani üstelik 9 aylık hamileyken tecavüze uğruyor. ardından emani'yi karnındaki bebeği ve görgü tanığı olan küçük oğlu halaf al ruhman ile birlikte katlediliyor tecavüzcüleri. türkiyeye dört kişililik ailesiyle gelen baba 3 cenaze ile memleketinin yolunu tutuyor. peki bu adamın travması ne olacak? artık ırk üzerinden yürümeyi bırakalım. satırlı kavgayı urfalı da yapıyor; adanalı da.
xalo sevdiğim bir yazar ama meseleye bakış açısı hiç gerçekçi değil, empati yapmaya çalışıyor, ama ülkesinde savaş bitmesine rağmen burada kalmaya devam eden insanları empati yaparak anlamaya çalışmak pek de doğru degil gibi.
satırlı bıçaklı kavgayı ufralının, adanalının yapması yetmezmiş gibi, bizim psikopatımız bize yetmezmiş gibi el alemin psikopatlarını, ülkenin huzurunu bozmalarını hoş görmeyi beklemek ne kadar mantıklı?
ben meseleye hiç ırkçı bakmadım, hayatımda en çok sevdigim, deli gibi aşık oldugum, bana aşk acısı cektirip agzıma sıcan adam suriyeliydi.
yaşadıgım ilin yerli nüfusu 100 bin, ama suriyeli nüfusu 140 bin! lütfen gel burada bunlarla yaşamayı dene, biz tam 8 yıldır yaşıyoruz. kendi şehrimizde azınlık haline düştük. esnaflık ve bütün meslek kollarında üstünlük suriyelilere geçmiş durumda. bir türk genci kendi şehrinde iş bulamazken bir suriyeli işyeri açıp 2 yıl icinde köşeyi dönebiliyor burada. demografik yapısı bozuldugu yetmezmiş gibi aylarca suriye tarafından atılan bombalar sonucu 25 insanını kaybetmiş bir şehir burası.
yazacak çok şey var ama sevdigim bir yazarı kırmak da istemiyorum. dm'den zamanı geldikce daha fazla konusurz bunları.
xalo
toz pembe degil hayat