ben ibneyim,
hem de kendimi bildim bileli. kızlardan cinsel anlamda hayatım boyunca hoşlanmadım hiç. içime kapanık, pısırık bir çocukluk geçirdim. kızlarla seksek oynar, ip atlardım, korkardım erkeklerle oyun oynamaya, futboldan anlamaz ve sevmezdim. konuşurken diğer erkek çocuklar gibi sin-kaflı sözler kullanmaktan nefret ederdim. akranım olan çocukların dünyası bana çok korkunç gelirdi. onlar gibi saldırgan, agresif bir çocukluk yaşamaz, kendimi onların sert ve kırıcı dünyalarından uzak tutardım.

ben ibneyim,
henüz 10 yaşlarında ufacık bir çocukken bile biliyordum farklı oldugumu. biraz büyüyüp ergenlik dönemine girdiğimde çevremdeki genç erkeklerin kız sevgilisi varken ben benden yaş olarak büyük erkeklere aşık olurdum, ve korkardım bunu başkalarıyla paylaşmaya. 'neden böyleyim' diye düşünür yanıtını bulamazdım. sanırdım ki bu dünyada bir tek ben böyleyim, herkes 'normal' bir tek ben farklıyım sanırdım.

ben ibneyim,
nedenini hatırlamadığım bir olaydan dolayı bir gün babamla kavga ettik, bana kız kardeşlerimin ve annemin yanında 'evin içinde zeki müren gibi dolaşıp durma lan' demişti. o an bütün dünya başıma yıkıldı sandım. aynı anda yüz kurşun yesem bu kadar acıtmazdı içimi. ben sanıyordum ki kimse ne oldugumun farkında değil, sanıyordum ki hareketlerimi kontrol altında tutabiliyorum. oysa babam hissediyormuş benim ne oldugumu.

ben ibneyim,
günler, yıllar geçtikçe ailemin ve akrabalarımın 'artık evlen' baskısı nefes aldırmaz olmuştu bana. herkese bir yalan söylemekten, evlilik bahsi geçince sanki büyük bir suç işlemiş gibi utanarak yüzümün kızarmasından bıktım ve tüm akrabalarımla görüşmeyi kestim.

ben ibneyim,
kimseye açılamadım, saklandım, gizlendim, utandım, kaçtım insanlardan ömrüm boyunca.

ben ibneyim,
içimde tek ukde kalan şey bir çocugu sahiplenmek oldu. bir erkek çocugu evlatlık edinmek isterdim. onu sabahlara kadar göğsümde uyutup kokusunu içime çekmek, onun için canımı vermek isterdim.

ben ibneyim,
telefonum kaç defa gasp edildi, kaç defa param çalındı hatırlamıyorum. kaç kere aşık oldum ama karşılıgında sevilmedim, kaç aktif genç benden seks karşılıgı para istedi, kaçı ne kadar paramı yedi hatırlamıyorum.

ben ibneyim,
sevmiyorum sizin iğrenç erkeksi dünyanızı. sevmiyorum çoğunlukta olmanızı, sevmiyorum. alışamadım sizin borunuzun öttüğü bu dünyaya.

ben ibneyim anlıyor musun,
ben ibneyim...
(toz pemde değil hayat)

önüne gelene saydırmak icin yeni bahaneler arayan yazarın açtıgı başlık.

@thepillars dünyanın neresinde olursa olsun lgbt bireylerinin destekcisi olan herkesi taktir ediyor, oradaki lgbt'liler adına seviniyorum.

iki gün önce gaziantep'te şehrin merkezindeki en büyük ve kalabalık parkta soluklanmak için oturacak uygun bir bank ararken parkın bir köşesinde kızılay'ın kan aracı çarpıyor gözüme. sedyelere uzanmış bir kaç kişi kan veriyor, yine bir kaç kişi de kan verme işlemini tamamlamış kıyafetini düzeltip gitmeye hazırlanıyor. yahu diyorum içimden, benim kan grubum b rh- acaba ben de kan versem de birilerine faydam dokunsa mı diye geçiriyorum. kan verme standına doğru yürürken tam o esnada daha önce bir yerde okudugum kızılay'ın eşcinsellerden kan almadıgı haberi geliyor aklıma ve gerisin geri uzaklaşıyorum ortamdan. ben vebalı mıyım, yoo. peki aıds, hepatit gibi hastalıklara yakalanma riskim heteroseksüellerden daha mı fazla, yoo? alınan kanlar zaten analiz edilmeden kullanılmıyor? öyleyse nedir bu saçmalık. nedir bu ayrımcılık?
(bkz:http://www.5harfliler.com/kizilay-kan-bagisi-escinsel/)

bu şahıs bana günlerce özelden yazdı, iki yazarın da kendisi oldugunu söyledi ve her iki hesabından da yazışınca doğru söyledigini anladım. bana şanlıurfalı oldugunu, istersem gaziantep'e gelebilecegini söyledi. buluşmak için anlaştık. bugün ise bana "ben bir trollüm" diye yazdı. oysa ben kendisine deger vermiştim, yüzünü bile görmedigim bir adama sadece benimle konustugu icin deger vermiştim. o günler sonra cıkıp "seni trolledim" diyebiliyor.
insanların duygularıyla oynamak, onları umutlandırıp sonra da dalga geçtigini söylemek bu kadar kolay mı? biz kendi sözlügümüzdeki insanlara bile güven duyamaycaksak, heteroseksüellerin çoğunlukta oldugu bu alemde kime güveneceğiz. hepimiz gayiz, birbirimize bunu yaparsak heteroseksüeller bize ne yapmaz? kime güveneceğiz bu boktan dünyada?

ben ibneyim,
hem de kendimi bildim bileli. kızlardan cinsel anlamda hayatım boyunca hoşlanmadım hiç. içime kapanık, pısırık bir çocukluk geçirdim. kızlarla seksek oynar, ip atlardım, korkardım erkeklerle oyun oynamaya, futboldan anlamaz ve sevmezdim. konuşurken diğer erkek çocuklar gibi sin-kaflı sözler kullanmaktan nefret ederdim. akranım olan çocukların dünyası bana çok korkunç gelirdi. onlar gibi saldırgan, agresif bir çocukluk yaşamaz, kendimi onların sert ve kırıcı dünyalarından uzak tutardım.

ben ibneyim,
henüz 10 yaşlarında ufacık bir çocukken bile biliyordum farklı oldugumu. biraz büyüyüp ergenlik dönemine girdiğimde çevremdeki genç erkeklerin kız sevgilisi varken ben benden yaş olarak büyük erkeklere aşık olurdum, ve korkardım bunu başkalarıyla paylaşmaya. 'neden böyleyim' diye düşünür yanıtını bulamazdım. sanırdım ki bu dünyada bir tek ben böyleyim, herkes 'normal' bir tek ben farklıyım sanırdım.

ben ibneyim,
nedenini hatırlamadığım bir olaydan dolayı bir gün babamla kavga ettik, bana kız kardeşlerimin ve annemin yanında 'evin içinde zeki müren gibi dolaşıp durma lan' demişti. o an bütün dünya başıma yıkıldı sandım. aynı anda yüz kurşun yesem bu kadar acıtmazdı içimi. ben sanıyordum ki kimse ne oldugumun farkında değil, sanıyordum ki hareketlerimi kontrol altında tutabiliyorum. oysa babam hissediyormuş benim ne oldugumu.

ben ibneyim,
günler, yıllar geçtikçe ailemin ve akrabalarımın 'artık evlen' baskısı nefes aldırmaz olmuştu bana. herkese bir yalan söylemekten, evlilik bahsi geçince sanki büyük bir suç işlemiş gibi utanarak yüzümün kızarmasından bıktım ve tüm akrabalarımla görüşmeyi kestim.

ben ibneyim,
kimseye açılamadım, saklandım, gizlendim, utandım, kaçtım insanlardan ömrüm boyunca.

ben ibneyim,
içimde tek ukde kalan şey bir çocugu sahiplenmek oldu. bir erkek çocugu evlatlık edinmek isterdim. onu sabahlara kadar göğsümde uyutup kokusunu içime çekmek, onun için canımı vermek isterdim.

ben ibneyim,
telefonum kaç defa gasp edildi, kaç defa param çalındı hatırlamıyorum. kaç kere aşık oldum ama karşılıgında sevilmedim, kaç aktif genç benden seks karşılıgı para istedi, kaçı ne kadar paramı yedi hatırlamıyorum.

ben ibneyim,
sevmiyorum sizin iğrenç erkeksi dünyanızı. sevmiyorum çoğunlukta olmanızı, sevmiyorum. alışamadım sizin borunuzun öttüğü bu dünyaya.

ben ibneyim anlıyor musun,
ben ibneyim...
(toz pemde değil hayat)

gizli gay olma ihtimali yüksek olan çaycılardır. "abi çay içer misin" diye sorduklarında "yok ben senin sahlebini içmek istiyorum" diye yanıt verilince işler değişebilir.

önüne gelene saydırmak icin yeni bahaneler arayan yazarın açtıgı başlık.

ben oluyorum. iki haftadır sözlükten uzaktım. bu süreç içinde iltica başvurum için gereken hazırlıklarımı yapıp vize istemedigi için gidebileceğim en kolay ülke olan makedonya'ya uçtum. pasaport kontroldeki polislere evraklarımı teslim ettim. beni hemen soruşturma bürosuna aldılar, 4 polisten ikisi türkçe konuşuyordu. türkçe konuşan polislerden bir tanesi benden resmen rüşvet istedi. ben param olmadıgını amacımın makedonya kabul etmezse üçüncü bir ülkeye gitmek oldugunu söyledim. malesef beni tekrar türkiye'ye gönderdiler. hayatımın son 8 ayı cehennem azabı gibi, çekilmez halde. önce gay oldugum için darp edildim, işimden atıldım, ailem gay oldugumu ögrendi, intihar ettim, işsizim. bu kadar magdur ve mutsuz olmama ragmen beni anlamamakta ısrar eden, ülkede kalabilmem için benden rüşvet isteyen makedon polisleri bana ayrı bir darbe vurdu. intihara doğru ilerliyorum son hız.

youtuber mı oluyordu bu cocuk? bir kaç videosuna denk gelmiştim de ordan hatırlıyorum. allah cirkin bahtı versin derler. öyle bir dönemde yaşıyoruz ki yetenek, kabiliyet aranan şeyler olmaktan çıktı. günümüz gençliğinin talep ettiği zırzop şeyleri onlara arz ederek ün ve para kazananların devri oldu zaman.

bunlar mülteci falan değil, bunlar bop çerçevesinde türkiye'nin başına bela edilmiş sefiller sürüsü. bunlardan boşaltılan topraklarda yine bop kapsamında suriye kürdistan'ı oluşturuldu. abd, ab ve israil ortak projesinin bölgedeki uygulayıcısının da kim oldugu herkesin malumu. hani şööle uzun boylu, asabi, dindar geçinen ama gerçekte dini paravan olarak kullanıp her türlü hırsızlıgı yapan bir namussuz var ya hah işte o. her şey bu bop kapsamında ileride kurulacak olan büyük israil devleti için.
yine bu 5 milyona yaklaşan suriyeli sefillerin ilerideki görevleri demografik dengesini bozdukları türkiye'nin kilis, gaziantep, hatay, urfa gibi illerinin bop kapsamında kurulacak olan büyük israil devleti'ne verilmesinin alt yapısını oluşturmak olacak. sen çok yaşa ey müslüman görünümlü uzun münafık!

herkese nasip olmayan bir duygudur. insana bir anlığına ayrıcalıklı ve üstün bir varlıkmış hissi verir ama geçicidir. çünkü siz vergisini ödeyen, işinde gücünde olan sıradan bir türk vatandaşısınızdır ve suriyeli olmak şerefine nail olmak gibi bir şansınız malesef yoktur.

ülkelerinde kalıp suriyeyi bölmek isteyenlere karşı erkekçe savaşmak yerine türkiye'de kancıklar gibi yaşamayı tercih eden sefiller sürüsünün birbirine satırlı bıçaklı saldırdıgı kavgadır, esenyurt'ta yaşanmıştır. türkiye'nin her yerinde hemen her gün olaysız geçmeyen bir günü olmayan bu vatan hainlerinden türk halkına artık gına gelmiştir.
https://m.ensonhaber.com/esenyurtta-suri...

ben oluyorum. iki haftadır sözlükten uzaktım. bu süreç içinde iltica başvurum için gereken hazırlıklarımı yapıp vize istemedigi için gidebileceğim en kolay ülke olan makedonya'ya uçtum. pasaport kontroldeki polislere evraklarımı teslim ettim. beni hemen soruşturma bürosuna aldılar, 4 polisten ikisi türkçe konuşuyordu. türkçe konuşan polislerden bir tanesi benden resmen rüşvet istedi. ben param olmadıgını amacımın makedonya kabul etmezse üçüncü bir ülkeye gitmek oldugunu söyledim. malesef beni tekrar türkiye'ye gönderdiler. hayatımın son 8 ayı cehennem azabı gibi, çekilmez halde. önce gay oldugum için darp edildim, işimden atıldım, ailem gay oldugumu ögrendi, intihar ettim, işsizim. bu kadar magdur ve mutsuz olmama ragmen beni anlamamakta ısrar eden, ülkede kalabilmem için benden rüşvet isteyen makedon polisleri bana ayrı bir darbe vurdu. intihara doğru ilerliyorum son hız.

anladım arkadaşlar. aıds olmanızı hiç arzu etmem ama bir gün olursanız (allah muhafaza) siz hiç bir şeyden haberi olmayan masum partnerinizle sevişmeye devam edin!