disaridan ilk bakista bacaklar, yuz, omuz genisligi

okudugum okulu biraktim, ailem bilmiyor. sinava tekrardan hazirlaniyorum, sonucu kotu olursa her sey boka saricak.

kalabaliktir, yorucudur, pahalidir. bir de bu kalabaligin icinde yalniz olmak daha da zordur. bende sorun olmadigina eminim ama insani surekli degisen cevreden dolayi ve tuketimin ( arkadaslik, dostluk, yemek icmek her sey dahil) cok hizli bir sehir oldugu icin yalniz kaldigima eminim. zira insanlar nerede cikari var annesini babasini bile satabilecek konumda ve cok benciller. keske istanbul karsima empati kurabilen, ince dusunen, oturup sohbet ettigimiz zaman keyif aldigim, gozlerine bakmaya doyamayacagim, sarildigim zaman mutlu hissedecegim ve zor olan hayati daha da zorlastirmayan, konustugumuz zaman sorunlarimizi cozebildigimiz birini cikarsa.

bana gore biraz o kisinin karakterini gordukten sonra sevismeli insan aksi takdirde kendime verdigim degerin azaldigini farkettim. herkesin koynuna rahatca girerim, sevisiriz sonra dagiliriz kafasinda olmadigim icindir belkide. ıliski odakli baktigim donemlerde ucuncu ya da dorduncu bulusmada bence yapilabilir. zaten yogunluktan bu bir ayi bulabiliyor.

kafa olarak mi yasliyim yoksa bedenen mi yoksa kendi yasitlarimin yaptigi seyleri mi sevmiyorum bilemiyorum ama ne bara gidip sabaha kadar eglenmekten zevk aliyorum ne de gece macka parki gibi yerlerde oturup bira icmekten. daha cok kahve icip sohbet etmekten, degisik yeni yemekler denemekten, yeni yerler gormekten hoslaniyorum. bir de empati kuramayan, karsidakinin ne hissettigini dusunmeyen insanlardan, dusunmeden cumle kuran aptallardan nefret ediyorum. sessizlik de bazen cok sey anlatabilir, iyi ya da kotu.

ben de

gercekten beni sevecek biri cikacak mi?
universiteyi bitirebilecek miyim?
gelecekte ne meslekle ugrasacagim?

niye insanlar birbirlerini kalıba sokuyor anlamıyorum. yok kıllı yok kılsız yok çok zayıf yok çok şişman. yok ondan pasif olmaz çünkü kıllı yok ondan aktif olmaz çünkü çok zayıf. geçin bunları hangi devirde yaşıyoruz. ben de 50 kiloyum takıldığım zaman ap takılıyorum hiç kimse de diyemez yani kıllısın zayıfsın ap olamazsın oranı buranı değiştir diye. kapı orada beğenmiyorsan başkasını bul. yapmayın kendinize bu işkenceyi hayatta daha değerli şeyler var.

bulaşık makinesi mi bu?

fosil olmamış mıydı bu?

hiç yapmadım, şarap seven bir insan değilim özellikle kırmızıyı ama şöyle güzel bir pizza ve yanında beyaz şarap ve karşımda hoş sohbet biriyle denemek isterdim açıkçası.

gay , müslüman ve sağcı olsa daha zıt bir kavram olurdu sanki. bu başlık gayet insanların normal gördüğü bir durum. ha ama ne zaman müslüman olsanız ve dini konularda gerçekten ilim sahibi olsanız insanların tepkisi "yaaa inanamıyorum, senin dininde gaylik yok ki , senin öldürülmen gerekmiyor mu" gibi saçma sapan, gereksiz tepkiler veriyorlar. sırf bu yüzden üniversitemi değiştirmiştim. ha bi de orada hiç gay yoktu aynı köy gibiydi.

sürekli instagram, pinterest ve twitter gibi sosyal medyalarda gördüğüm kaslı erkek fotoğrafları self body shaming yapmama sebep olup duruyor ama bakmadan da edemiyorum. hep onlar gibi vücudum olsun istiyorum ama bunun için herhangi bir çaba sarf edemiyorum çünkü aile evindeyim. herhangi bir işim gücüm yok, okul yok, düzgün bir spor salonu bulamıyorum, arkadaşım yok, kendimle uğraşasım gelmiyor, vakit ayırmak istemiyorum, bir düzenin parçası olmak istemiyorum.

kendimi bildim bileli hep zayıf bir çocuktum, büyüdüm yine aynıyım. eskiden sorun etmezdim ama büyüyünce ve diğer insanları görünce vücudumdan çok utanıyorum. sanki kimse beni beğenmiyormuş gibi hissediyorum ya da çok çirkinmişim gibi geliyor. en yüksek gördüğüm kilo 57 o da 11. sınıftaydı. lisenin son senesinde annemin tıp kazanma baskısı, okuldakilerin beni dışlaması, dershane hocamın bana ibne diye bakışları arkadaşlarım da ha keza o konuyu hiç katmıyorum, tüm bu sebeplerden dolayı 48 kiloya kadar düştüm sonrasında bir daha asla toplayamadım kendimi. üniversiteye gidince sıkıntılarımdan dolayı ve arkadaş ortamı sebebiyle sigaraya başladım. ara ara bırakma girişimlerim oldu ama hiçbir zaman 3 aydan fazla bırakamadım. geçen dönem 53 kiloyu gördüm spor ve düzenli beslenme, uyku ile ama okul tatil olunca tekrardan 50 kiloya kadar düştüm ve yaptığım o kaslar bile eridi gitti.
yaz boyunca hep kendime body shaming yaptım. annemler yüzme öğrenmem için havuza yazdırdı düzenli gidiyordum lakin orada da kaslı ya da iri ama fit vücutlu insanlar yüzünden yine kendime body shaming yaptığım için bir ay dayanabildim ve sonrasında bıraktım.

şimdi çok üzülüyorum sigaraya başladığım için, kendime dikkat etmediğim için, yemek yemek yerine kıyafete para harcadığım için. keşke demek istemiyorum ama giden zamanı geri alabilsem ve hayatımı daha düzenli, sağlıklı hale getirebilsem. bu entry hem itiraf, hem yazarak içimdekileri dökmek adına yazdım. çok rahatladım niye bilmiyorum. belki sadece sessizce birilerine anlatmaya ihtiyacım vardı.

son olarak kendime söz vermek istiyorum, bundan sonra hayatımı daha düzenli hale getireceğim. mesela okula gidince tekrar havuza üyelik yaptıracağım, üyeliğimi açtırıp spor salonuna devam edeceğim, günde bir saat kitap okuyacağım, derslerime düzenli çalışacağım, düzenli beslenmeye dikkat edeceğim. umarım istediğim kiloya ulaşırım ve derslerimde başarılı olurum. başka da bir şey istemiyorum açıkçası.

diyarbakirin bir koselerinde yapayalniz biten bir yil, zor bir sene...

bot lanede oynayan adc varsa ya da guzel suplayan duo olarak oynamak isterim. daha cok sup oynuyorum. maksat vakit gecsin eglenilsin. yazarsaniz dc dende konusarak guzel vakit gecirebiliriz diye umut ediyorum.

bence de eger bulabiliyorsaniz cevrenizde takilip edebilecek birileri ustteki arkadasin da dedigi gibi o topa girmeye hic gerek yok. sonra olay farkli yere cekilip de sizin basiniz agrimasin yani. ıs hayati bu sonucta ne olacagi belli olmuyor. ama su olur ayni sekilde konusup etmeye davranmaya devam edersiniz, arkadasiniz oldu da kendiliginden size acilirsa ki soylemis gay degilim diye de ozaman bakarsiniz duruma gore. simdiki heterolarda bi degisik gay gibi davranip hic rahatsiz olmayip neler neler yasadigimi bilirim. herkesin icinde hetero arkadasimin kucaginda uyudugumu, opup sarildigimi ettigimi, degisik sakalar yaptigimi o biraz kisinin genisligiyle alakali ki ben normalde karsimdaki o isigi yakmiyorsa yakin temas kuran bi insan da degilim. o acidan ben pek guvenmiyorum onlara .d

cok karizmatik erkekler var bence ankarada. ankarali olmayip orada yasayanlari da sayiyorsak tabii. bilmiyorum ben kendilerini pek bir begeniyorum.

giyinip suslenip istanbul sokaklarinin tozunu attiracagim ve bir de yurtdisina cikacagim.

genelde iliski kurduklarim, duygusal ya da cinsel, en az on yas buyuk oluyor. hic ugrasasim gelmiyor cocukca tavirlarla hareketlerle, gozume cekici de gelmiyor.