(bkz: sıkıntı)

uzun süredir sahip olduğum iğrenç alışkanlıktı. 2006'da falan başlamışımdır ve aralıksız her gün yiyordum tırnaklarımı. bildiğin ısırıp çiğniyordum, yutuyordum falan. iyi dayanmış yine dişlerim. birkaç hafta önce ne olduysa bir anda yeme isteğim gitti. dişlerimi çok fena ağrıtıyordu, "böyle devam etmez, yeter artık kendine gel" dedim ve titreyip kendime geldim, yemeyi kestim. dişlerimin ağrısı geçti. şu an çok iyiyim, canım hiç kemirmek istemiyor. hatta şaşırıyorum, nasıl kemirmişim falan diye. bir şeyler değişmeliydi artık.

tırnağın kenarındaki eti yemek ile karıştırılmaması gerekendir.

parmakların gelişim ve güzelliğini bozan; metabolizma için de hayli zararlı olabilen; yıllar önce terk ettiğım zararlı alışkanlık.

bırakmak isteyenlere tavsiyem; önce sağlam bir manikür ile haftalık temizlik yaptırmaları. parmaklar güzelleştikçe yeme isteği azalıyor. acı cila ya da solüsyon da kullanmasınlar. manikür ve bakım sonrası en azından daha az yiyip zamanla terk edebilirler. bu şekilde çat diye tırnak yemeyi bırakmış biri olarak kişisel önerim.

1 yıl önce terk ettiğim iğrenç alışkanlık. dişlere zarar. nasıl kemiriyormuşum o da tuhaf ya.

acı ojeler vardi bunu engellemek için o da çok kar etmiyordu aslında.

bir ara yine oluştu bu alışkanlık. sonra "öff napıyorum ben ya, sağlığım bozulacak bak yine!!!" dedim ve kestim. çok iğrenç bir şey ama bazen tırnaklarınıza yapışıveriyorsunuz. o anda şunu düşündüm hep: "hiçbir şey stres yapılacak düzeyde değil, takma!!!" bende işe yaradı.

bende de olan alışkanlık. ara ara patlak veriyor. stresten ziyade bende açlık esnasında baş gösteriyor. farkında olmadan bi bakmışım gitmiş gene tırnaklar.

ilk izlenim açısından kötü oluyor maalesef. stresli ve gergin biri olduğunuz imajı veriyor karşıya.

ama sağlık açısından görüşler karışık. kimileri tırnak yiyen kişilerin vücutları bazı virüs ve bakterilerle daha sık karşılaştığı için bağışıklık sistemlerinin daha güçlü olduğunu söylüyor.