sanat dünyamız kangren olmuş, sanat sözcüğü dahi kısıtlanır olmuş.

peki hatırlıyor musunuz gerçek sanatçıları, en son ne zamandı?

sanat var mı ülkede? hep eskiler, hep eskiler, ne varsa eskilerde var,

peki bu durumdan memnun muyuz? tabi ki de değiliz, sadece eskisi gibi sanat alsın yolunu gitsin, biz de mutlu olalım çabasındayız..

(bkz:barış manço)

eskilere gidersek uçsuz bucaksız bir konu. o kadar çok var ki sanatçı, lakin günümüzde sanat ve sanatçı anlayışı o kadar yanlış benimsenmiş ki porno starlarına bile sanatçı gözü ile bakanlar var. sanat ve sanatçı son 10 yılda tamamen kayboldu, zanaatçileri sanatçı olarak görmeye devam ettikçe, bu toplumda varsa bile var olacaksa bile sanatçılar biz göremeden silinip gidiyorlar.

alizade

ahmet ali arslan, güncel gürsel artıktay, barış demirel, güler özince, tuğçe şenoğul, çağrı sertel, turkish delight , noland ilk aklıma gelenlerden.
peki siz bu yeni isimlere ne kadar sahip çıkıyorsunuz, konserlerine bilet alıp destek oluyor musunuz asıl soru bu.

üstteki yazara cevaben, usta sanatçılardan sıra gelmiyor diyelim. ayrıca tato sanat ve sanatçıdan bahsediyoruz, şarkı çıkarmak ve yapmak, üretmek, fark yaratmak diyelim belli bir tarzdan gidersen zanaat yapmış olursun. demeye çalıştığım asıl şey bu. zanaat ve sanatın ayrımını yapabilmek ve bu yönde isim verilse iyi olur. sonuçta her şarkıda farklı bir ritim farklı bir yorum sanat denilebilir. aynı şeyi değiştirerek yada benzer bir alt yapıyı değiştirip bir ürün sunmak sanat değildir. güya yeni nesil amatör sanatçıları destekleyen bir insanım. konser verebilecek kadar büyük olmasalar bile iyi mekanlarda sahne alıyorlar ve layığı ile gereken desteği yapan biriyim. müziğe olan ilgim ile de içinde olduğum bir konu. kendim bile keman çalan bir insanım amatör olmama rağmen belli eserleri çalmak yerine kendi tınılarım ile kendimi geliştiriyorum.

semicenk.
şaka şaka tan taşçı olabilir bu.