bir müddet sonra bakınca artık görmeme ile sonuçlanan yanılsamalı yokluk hali.

yaptığı şeyler, söylediği sözler, yazıları ve tepkileri falan tam da kalıbıyla yeknesak bir uyum teşkil ettiğinden, birinin tam anlamıyla yok hükmünde olduğundan emin olma iyice kanaat getirme halidir bu bir anlamda. kendiyle çelişmeme, kendine yakışanın hakkını vermeyi bilme anlamında bir zirve noktasıdır bu.