yağmura maruz kalmaktan tiksiniyorum, herhalde bu sebeple ne zaman duygusal buhranlara girsem yağarak intikam alıyor benden. istanbul'a geldim bugün, yorgunluktan hiçbir şeyi gözüm görmüyor tabi. laptop çantamı havataş'ta unuttum dolayısıyla. eve geldikten saatler sonra fark ettim bunu. söylene söylene taksim'e gittim, hafif atıştıran yağmur kafamı sikmeye başladı bu sefer. çantayı aldım, metroya girdim eve dönmek için, akbili bastım geçtim. sonra bir durdum orda, geri çıkmaya karar verdim metrodan. amaçsız bir şekilde ıslana ıslana istiklal'de yürüdüm. düşündüm durmadan, gözüm bir şeyleri aradı. "bir işaret" dedim, işaret falan görmedim. hayal kırıklığı gerisi. yağmur büyülü bir hava olayı değilmiş işin kısası. sevmediğim kadar varmış. yapış yapış o ne öyle. laptopım da ıslandı zaten.