yaşanan kötü deneyimlerden sonra, tek başına kalınca kişinin "ya bir insan beni niye sevsin ki zaten" cümlesiyle başlayan sorgulamasının ve yaşanan onca güvensizliğin ardından beyine kurşun gibi giren düşünce. *

kendini sev yeter.

sevginin değeri ile alakalı bir durum. kimin sevip sevmediği mühim. yani birinin sevgisini esirgemesi sizi dağ gibi yıkarken başka birinin sevgisiz bırakmasını iplemesiniz bile. ama hiç kimse tarafından sevilmeme hali biraz sert tabi, mutlaka seven biri olmalı hayatınızda. yoksa da önemli değil bekleyin, mutlaka sizi seven biri ile yolunuz kesişecektir er ya da geç.

bazen vermeye hazır olmadığınız sevgiyi başkasından bekleyemiyorsunuz çünkü sevgi karşılıklı olursa anlamı oluyor.bazende tam oldu diyorsunuz .karşıdaki insan kendini duygusal ifadelerle tanıtıyor hoşunuza gidiyor ama reelde tanıdıkça hödüğün teki olduğu ortaya çıkıveriyor.hayatında sadece sevmek zorunda kaldığında sevmiş bir odun parçasından sevgi beklemek yerine farkettirmeden hayatından çıkıyorsunuz.bu şekilde ezbere 3-5 giriş cümlesiyle iş gören insanlarla karşılaştıkça sevginin de aşkın da bir inandırıcılığı kalmıyor.

bak düşününce bile içim soğudu.

bu dusunce herkesin en sonunda olum yoluyla sizi birakacagi korkusuyla birlesince hayat cok anlamsiz olmuyor mu ?

(bkz: hiç kimseyi sevemeyeceğini düşünmek )

sevmezlerse sevmesinler. canım kendim.

hayal kırıklıklarıyla biten bir kaç sevilme-sevme durumlarından sonra insanın kendine"galiba sevilmeyi hak etmiyorum ya ben."dedikten sonra insanın aklında uzun süre yer edinen düşünce

lise döneminde smiths dinleyerek sık sık içinde kaybolduğum düşünce

bekliyoruz kimse yok