kedileri oyuncak zanneden gayler

yeterr. kediler oyuncak değil, onun da bir canı var. hayvanı fotoğraf çekmek için, ortamlarda kedim var diyebilmek için sahiplenen insanlar var. yeterr.
sosyal medyada kedi üzerinden takipçi toplamak için kedi besleyenlerin öz kardeşidir.
ayyy valla bunlar gelsin de bizim bahçedeki kedileri bir sahiplensinler artık. geceleri miyavlamalarından, yersiz yersiz ses çıkarmalarından bıktım ayol. vallahi satanist ruhum kabarıcek diye korkuyorum. kesivericem boğazlarını, içivericem kanlarını minnoşların.
valla kedilerimin fotoğraflarını çekiyorum, kedim var da diyorum her yerde, başkalarına da gösteriyorum onları. kedici olmak bunu gerektirir. kedici olmayan anlamaz. hem her gün boklarını temizleyip mamalarını veriyorum önlerine, bana bir kaç poz vermişler çok mu?
değiller miymiş? töbe yareppi. mimkin değil. onlar oyuncak. bildiğin oyuncak. aksine kimse inandıramaz beni. hem de götleri yenilebilir bir tür oyuncak. hatta daha da ileri gidiyorum onlar bazen derdini anlattığın kanka, bazen koyun koyuna uyuduğun küçük kardeş, bazen evi dağıtan yaramaz bir evlat. onlar her şey olm. bilmeyen bilmez. bilen de görür görmez miyavlar.




not: bakabileceğimi bilsem sokaklardaki (ve sizin arka bahçedeki) tüm kedileri toplar bakarım. ama bakamadıktan sonra eve doldurmanın anlamı yok. herkes 1er tane alsa evine sokakta kedi kalmaz. ama yok hayvanın doğası, yok kedi oyuncak değil bikbikbik kolay tabi.
bir kedim olsa da ben de fotoğraflarını çeksem ama bakamayacağım diye korkuyorum ve dolayısıyla sahiplenemiyorum . sanki bakamazmışım gibi geliyor mutsuz olurmuş gibi geliyor hayvancagız umarım bir gün en doğru zamanda cesaretimi toplarım , özgüvenim gelir simsiyah tekir annesi olurum . miyaav