kitap okumuyorum.
evvet itirafımdır kitap okumayı sevmem. neden genelleme yapmak zorundayız ki? mesela ben kitap okumuyorum onun yerine internetten, güvenilir kaynaklardan bilgi edinebiliyorum. ne bileyim roman okumayı sevmem onun yerine görsellikle birlikte zengileşen manga metinlerini yine internetten okuyorum.
sorunsal bence okumamak olmalıydı, kitap okumamak değil.
herkes kitap okumak zorunda değil isteyen okusun yav bırakın.

sevgililik mevzusunda bu tür bir yaklaşım yanlış olmaz ama sığ bir tavır olur.
adama ''bu aralar bakıyorum da bir aydır aynı kitaptasın bizi mi yiyosun lan. anlat bakalım ne anlatıyor o kitapta?'' mı diyeceksin?
''bu yaptığına inanamıyorum selahattin. kürk mantolu madonna'ya madonna'nın kitabı demişsin. pılını pırtını topla gidiyorsun bu evden. bitti anlıyor musun bitti!'' mi diyeceksin?

kitap okumak bu noktada sembolik bir şeydir.

hayatının tüm dönemlerinde -yani okumayı öğrenip anlayabildiği dönemlerde- kitap okuyanları, buna zaman ayırabilenleri öncelikle alkışlamak isterim. bazen insan kitap okumak istese bile, önemini tüm hücrelerine kadar hissetse de başarılı olamayabiliyor. böyle dayatmalarla olacak işi de bozmayalım bence.