kelimelerle dans eden, kelimeleri bin bir şekilde ören usta şair. yalnızlığın alfabesi gibidir.

"özdemir asaf (1923-1981),ankarada doğdu.ilkokuldan lise son sınıfa dek galatasaray lisesinde okudu.daha sonra da kabataş lisesinden mezun oldu.bir süre istanbul üniversitesi hukuk,iktisat fakülteleriyle gazetecilik enstitüsüne devam etti.sigortacılık,çevirmenlik gibi işler yaptıktan sonra,sanat basımevini kurdu.kendi kitaplarını kendisi bastı.cana yakın davranışlarıyla şiir okuma toplantılarının en sevilen kişisiydi.erken ölümünün ardında bıraktığı yayımlanmamış pek çok şiiri sonraki yıllarda kitaplaştı." *

"
sen bana bakma
ben senin baktığın yönde olurum
"

herkes fazlasıyla sevmiş, ben eksikleriyle de sevdim oysa..

kekeme olduğunu duyduğum muhteşem şair!
"bütün renkler aynı hızda kirleniyordu,
birinciliği beyaza verdiler"
gibi muhteşem bir ironi yapabilecek çok büyük usta!

bana yakın geldin dedi,
sevdi.
bana yakın geldin dedi,
vurdu.
adlarını sordum,
insan dediler.

bekle dedi gitti
ben beklemedim, o da gelmedi...
ölüm gibi bir şey oldu
ama kimse ölmedi...

şu mısralarına bayıldığım şair...

dün sabaha karşı kendimle konuştum 
ben hep kendime çıkan bir yokuştum 
yokuşun başında bir düşman vardı 
onu vurmaya gittim kendimle vuruştum

(bkz: lavinia)
(bkz: çırılçıplak)
(bkz: şiir)
(bkz: aşk)

insansız adalet olmaz
adaletsiz insan olur mu?
olur, olmaz olur mu!
ama, olmaz olsun

" dün sabaha karşı kendimle konuştum. ben hep kendime çıkan bir yokuştum. yokuşun başında bir düşman vardı. onu vurmaya gittim ve kendimle vuruştum. " -özdemir asaf

11 haziran 1923 doğumgünü rahmetlinin, saygıyla anıyoruz.

birikmiş bir özlemi sakladınız mı?
gelmeyecek bir gideni,
olmayacak bir nedeni beklediniz mi?

bütün renkler aynı hızla kirleniyordu,
birinciliği beyaza verdiler.