coming out of the closet gibi bir şey.

düşünüyorum ama ne yapacağımı da kestiremiyorum.

sizi mutsuz eden şeyi bırakmak için hiç bir yaş geç değildir.

kariyer değiştirirken dikkat edilmesi gereken “garanticilik” ögesi unutulursa sap gibi ortada kalınabilir!

(bkz:bir arkadaş)

28'imde yaptım bunu, şu an yaşım 29. üstelik seçtiğim kariyer, seçmeden önce bakıştığım adamın sahip olduğu bir kariyerdi. o yüzdendir bunu seçerken biraz utanarak seçtim. üniversiteyi bitirmem pandemi sürecine denk gelince, o boşlukta bu adamla karşılaşıp iki sene boyunca bir şey yapmayıp, o arada da bu adamla karşılıklı bakıştıktan sonra o mesleği seçmem, sanki ondan etkilenip seçmişim gibi hissedeceğinden çekindim. aslında ta üniversitesiyi okurken vardı aklımda ama işte okuduğum bölümle pek alakalı değildi, bölümün bağlı olduğu fakülte aracılığıyla seçebildim.

çok sevdiğim bir alan değildi, kolay kazanılan bir sınav da değildi aslında. ben üniversiteyi bitirdikten sonra farklı şeyler düşünmüştüm, bir aksilik olursa da son çare olarak o alana yönelecektim, nitekim de öyle oldu.

pişman mısın deseler, pişman olduğum yer orası değil, çok daha öncesi. buraya gelene kadar olağanüstü bir çaba sarf etmedim, o yüzden hiçbir şey yapmamış olsam bile yine aynı enerjiyi harcamış olurdum. devam eder miyim bilemiyorum, şimdilik garantilemek için bana vadedilen süreyi dolduruyorum.

ben de futbolcu fizyoterapisti olup futbolcuların baldırlarına masaj yapmak istiyorum :(

ben değiştirmek yerine direkt kariyerimi sonlandırdım. çok riskli ve ölümcül bir karar tabi. hayatta tek isteğim şey çalışmamak yan gelip yatmaktı. yiyorum içiyorum geziyorum nerde olmak istersen oraya gidiyorum. 5 yıl sonraki planım da kerala ya da goa'ya yerleşmek.