ankara pavyonları tüm pavyonlardan daha farklıdır. üç kuruş kazanan işçisinden,çiftçisinden tutun da patronuna, öğrencisinden öğretim üyesine kadar geniş bir müdavim kitlesi vardır. hemen hemen hepsinin ortak yönü; toplumsal ahlakla bir yandan şişirilen bir yandan da değirmenlerden geçirilen erkekliğini tatmin edebilmek maksadıyla gelip sırf iki göğüs avuçlayabilmek; sahnede, dışarıda bir kelime bile konuşamayacağını düşündüğü güzellikteki kadınlarla karşılıklı kaşık oynayabilmek için bir gecede tonla para döken gerizekalılar olmalarıdır. kadın da evde çoluğa çocuğa bakar, "erkeğinin" çamaşırlarını falan yıkar tabi bu arada...
velhasıl,sosyolojik açıdan incelenmeye ve kokuşmuş toplumsal ahlakın bir temsili olarak ortaya konulmaya muhtaç mekanlardır.