insanların kendilerini değerli kılmak için başkasını yermesinin, hor görmesinin beyhude bir çaba olduğunu ifade eden teoridir.(sanırım). bende böyle düşünüyorum.

aşağı çemişgezekliler ile yukarı çemişgezekliler birbirinin aynıdır ve akrabadır. ama sebepsizce birbirlerinden nefret ederler. (bkz: dedeme kurbanda yağlı et sattı bunlar) bu nefret kişinin kendini bilmemesinden kendine değer vermemesinden ileri gelir. insanlar bu şekilde davranarak adeta bir zıtlık, kontrast yaratarak kendilerini değerli kılmaktadır aslında. yani siyahı iyice koyult ki beyaz daha netleşsin, ortaya çıksın.

ancak yazar, sevgili imla klavuzu bu noktada der ki (sanırım) ; oysa bunu yapacağınıza herkes y'ye yani kendine değer verse, bu karalama, ifşa etme dürtüsü ortadan kalkar. yani siyah da güzel bir renk beyazda, aşağı çemişgezekliler de değerli yukarıda, x de iyi y de.

bir başka deyişle herkes kendine kendi hayatına baksın. birini kötüleyerek kendini düşürürsün. birine çamur atmadan önce düşün ilk önce senin ellerin kirlenecek.