yoruldum, patron. yollarda yağmurdaki bir serçe kadar yalnız olmaktan yoruldum. yanımda hiç arkadaş olmamasından bıktım. nereye gideceğimizi, nereden geldiğimizi söyleyecek biri. insanların birbirine kötü davranmasından bıktım. her gün dünyada hissettiğim ve duyduğum acılardan bıktım. çok fazla var, sanki her an için kafama cam parçaları batıyor. anlıyor musun?

karanlıktan korkuyorum patron lütfen ışığı kapatma....


-yeşil yol – the green mile (1999)

insan büyüyünce hayalleri küçülür mü baba?


babam ve oğlum (2005)

ilk aklıma gelen 500 days of summer dan. tom' un en sevdiği mekanda eski aşkı, şimdi başkasıyla evli olan summer'ı görmesi ve aralarındaki konuşma hep ağlatır beni.

(bkz: samet ona baba dedi)

insanlarda aynı kumlar gibidir onları ne kadar çok sıkarsan o kadar fazlası avucunun içinden kayıp gider.

princess leia - star wars

bavulları hiç sevmiyorum efendim. çok hüzünlü şeyler. hep geri dönüp gitmeyi hatırlatırlar.
........ dedemin insanlari...............