çukurova yöresine ait bir türkü. böyle ansiklopedik bir girişe uyacak bir şekilde şunu da eklemem gerekiyor: selva erdener'in sen sen sen albümünde en güzel haline kulak verebilirsiniz.
modern zaman insanları olarak aşkın nasıl da kirletildiğinden, ayaklar altına alındığından bahis eyliyoruz ya hep.. sonra, eski zaman sevdalıklarının ne kadar naif, ne kadar duru olduğundan dem vurup, ardından yine aynı yerde kalıp hüzün içre hüzünlere gark oluyoruz ya.. ya. ya.
"gök yüzünde tüten olsam yer yüzünde biten olsam bir atlastan keten olsam yar boynuna sarsa beni"
öyle bir sevmek ki, yare dokunabilmek için hayattan, yaşamaktan vazgeçip keten olmayı dilemek. yani, sırf o sevilenin boynuna dokunabilmek için. peh!
lost soul