italya

bir gün bu ülkeden gidersem yaşamak istediğim, 2-3 kere gitmişliğim bulunan eşsiz tarihi; muhteşem mutfağı; şarapları; insanları lisanı ve şarkılarıyla beni benden alan avrupa'nın ortasında çizme şekliyle yer alan güzel akdeniz ülkesi.
güzel ülkedir. floransa, roma ve sicilya tarafları görülmeye değerdir sanırım. milanonun aq. insanlarının aq. (bkz: aq)
ilk gittiğim gün her sene yeniden gitme kararı aldığım, her gidişimde beni büyüleyen ülke.
öteki yıl bu ülkeye 6 aylık bir yolculuk yapabilme ihtimalim yüksek*, ama ben hiç hazır hissedemediğim için gidesim gelmiyor. ne yapacağım, bilmiyorum. hem gidesim var, hem yok.
abartıldığı kadar matah olmadığını düşündüğüm ülke. evet her yeri güzel. gezersin, yersin, içersin, çok da keyif alırsın ama yaşamaya gelince italya'dan önce tercih edilesi ülkeler olduğunu düşünüyorum. insanı bildiğin türk insanının biraz daha sevişgeni, gevşeklikle gelen bir genel barzoluk durumu hakim. bir de tabi avrupa'da kuzeye çıktıkça refahın artması ve ülkenin güzelleşmesi durumu var (batı avrupa'nın kuzeyi tabi, doğu avrupa'nın pek yaşanacak bir yanı yok zaten). zira ben bir hollanda'yı ya da isveç'i italya'ya kat kat tercih ederim. soğuk moğuk ama bir iskandinav kalitesi de başka yerde yok yahu.
cinsiyet özgürlüğü yasasına evet diyen bir başka avrupa ülkesi.
maalesef hırsızlığın, dolandırıcılığın ve turist kazığının en çok görüldüğü ülkelerden, avrupa'da ise birincisi. gidenler dikkatli ve uyanık olmalı. turistik amaçlı gidişleri mümkünse yaza bırakmamalı. hele herculanum ve pompei gibi tarihi yerleri de görecekseniz, ilkbahar ve sonbahar daha uygun zaman. yazın cehennem gibi olabiliyor.

tanım: güneyinden çok kuzeyini sevdiğim, romalılar'ından çok da etrüskler'ini sevdiğim ülke.*
italya'da sivil birliktelik yasası meclislerinden geçti. fakat evlat edinme hakkı verilmedi.
6.2 büyüklüğündeki deprem ile sarsılan ülke. depremde hayatını kaybedenlerin sayısı 250'i geçtiği haberlere yansımış. görüntüler fena, şehir yerle bir olmuş.

http://www.bbc.com/turkce/37171879
her şehri güzel olan ülke
mesleğimin memleketi, çoğu erkek profiline şapka çıkarttığım ve şaraplarına hayran olduğum ülke.
ferzan özpetek yüzünden bir ara yaşamak istediğim ülke io parlo bene italiona yalan
tipki turkiye’nin yalnizca sultanahmet, kapadokya ve doner olmamasi gibi kendisi de yalnizca kolezyum, gondol, makarna olmayan ulkedir. terk edilmis antik roma forumlarindan batik sualti kentlerine, alp daglari’ndaki yayla evlerinden anit mezarliklarina, paha bicilemez sanat eserlerine hayran birakan ulkedir. avrupa’nin hem dogal hem de tarihsel acidan kuskusuz en zengin ulkesidir. “gozden uzak, gonulden uzak” sozunu her vatandasi bilir. bir de tarihte taraf degistirmedikleri hicbir dunya savasi olmamistir.
her gidişimde bir daha gelmeyeceğim diyerek tekrar tekrar gittiğim ülke. bu yaz birkaç şehrine gittim yine. özellikle venedik’te ve floransa’da acayip darlandım. bolonya iyiydi. az turist olan şehirlerini tercih edeceğim tekrar gaza gelip gidersem. istanbul’da yaşıyor olmama rağmen insan kalabalığı beni yıldırdı. bide aperol virüs gibi yayılmış. herkes deli gibi spiritz içiyor. zaten çok içiliyordu ok ama şu an kimse başka bişe içmiyor resmen.