seks, yalnızlık psikolojisi, eşcinsellik ve rahatsız edici pek çok görsel öğeyi başarıyla harmanlayarak, bağımsız sinemaya ahlak ve cinsel tabunun gereksizliği üzere tonlarca metafor kazandıran başarılı yönetmen.

dogville(2003)’de tiyatro sahnesi aralığı bir alanda hayli geniş bir ruhsal tahlil yaparak şiddetin sınırlarını sorgulamış, nicole kidman gibi bir hollywood yıldızını ufak bütçeli hatta sıfır maliyetli bir filmle bağımsız pek çok festival ve yarışmaya taşımıştır. antichrist(2009)’da dönemin pek çok çıplaklık örgüsü içeren başarısız deneysel filmlerinden sıyrılmış, gerek görsellik gerekse konu olarak sahip olma, zarar verme ve yok etmenin dini vurgularla insan doğasına karışımını anlatmıştır. nymphomaniac(2013)de ise cinsellik ve seks dürtüsünün sınırları ve ne nedenli kişisel ve bencilce kullanıldığının altını çizmektedir.