kül olarak albümün grammy almasında da payının büyük olduğunu düşünüyorum kapanış için de güzel bir seçim olmuş. gitar, synth, nu disco semboller ancak bu kadar iyi kullanılabilir kanımca.
confessions on a dance floor'un benim için şüphesiz en iyi şarkısıdır, hatta en iyi madonna şarkısı. bir defa dinlemek hiç bir zaman kesmez, çünkü ben hiç bir zaman durmayacağım.
you can call me a sinner but you can't call me a saint celebrate me for who i am dislike me for what i ain't put me up on a pedestal or drag me down in the dirt sticks and stones will break my bones but your names will never hurt
hastalıklı şekilde dinlemeye doyamadığım parça. push me'ye atfen stuart price sanırım öyle bir kapanış yapmalıyım ki akıllardan hiç çıkarılmasın demek istemiş. uzaktan bakılınca dans et coş sinyali veren c.o.a.d.f.'nin bıçak gibi kesip atan teklisi ayrıca. tamam bu kadar güzel söz yazdınız anladık da finalda o gitar solunun hali nedir yahu cidden enfes.
hayatın siklenecek bir yanı olmadığını anlatan parça doymuşluğun ve sakinligin erdemi üzerine de ilmek ilmek fikirler inşa ediyor. yine senfonik keman geçişleri ile zevkten kanser eden şarkı introsunda yer alan yarı-gotik karanlık yapısı ile ciddi anlamda hüzne boyuyor. diyor ki ister kalk dans et ister otur ağla ama ağlamak yakışmaz ki bana. neyse hemen şunu da demiş olayım parçanın confessions tour konser kaydı da en iyi mdna kayıtlarından biri.
albüme ne amaçla konduğunu hiçbir zaman anlayamayacak olmamla beraber 11 şarkı ile hizlanan nabiz katsayısına bir dur demek için böyle yapıldığından dinledikçe emin olmaya başladım. dans müziğini bu denli dramatik yapı içinde işlediği için stuart price'yi allaha havale ediyorum yaktın bizi stuart!
futurelavirs
pony slaystation