max blum aklıma geldikçe o fotoğrafı hatırlıyorum. konağın bahçesinde dursun'un çektiği fotoğraf. üzerinde tam fakir işi, basma bir elbise. ellerini önünde kavuşturmuş, sanki artık bana soru sormayın der gibi. sırtı kambur..kalın ensesi sanki en güçlü yeri. başı hafif sağ yana yatırmıs,gıdısı belli olmasın diye. dünyanın bütün yükünü omuzlamış, dünyanın bütün kirini görmüş ama hala, inatla ifadesiz bir yüz. <br> <br>ne olursa olsun, nerde olursa olsun, hangi kılığa girerse girsin bu duruş hiç değişmeyecek biliyorum. o duruşu hiç unutmuyorum. o soğuk nevale gülüşü, o hiç eksilmeyen paçozluğu.. <br> <br>bir göç mevsimiydi kaybettim onu. büyük, gürültüsüz, suskun, daha doğrusu susturulmuş kalabalıklarla birlikte kaybettim onu. kıran günleriydi.yürekler alev alevdi, paramparçaydı. artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. max blum gibi, ülkem gibi. ah max blum, nerdesin? <br> <br>adı emine, çark adı max blum. yetiş dediğimde, ikinizden biri kopup gelmez mi bana? ah max blum, bir göçmen kuş gibi yoruldun mu yoksa? <br> <br>çık gel neredeysen...