şöyle bir düşündüm, ben neden yalnızım diye. hani bu aşk, sevgili, arkadaş ve aile bakımından, her şeyi bir kefeye koydum ve sağlamca düşündüm. asıl sorunun şu olması gerektiğini anladım, türkiyede eşcinseller neden yalnız. kimsenin neden bir partneri yok, herkes ilişki konusunda neden yalnız. arkadaş konusundada, öyle sağlam dostluklar ise şahit olduğum kadarı ile oda yok. yani koca ülkede, ayrım yapmadan 10 milyondan fazla eşcinsel var, neden toplasan 100 çift çıkmıyor?

kendi adıma konuşayım, şu vakte kadar hep kaçak dövüştüm. görünmez yaşamın görünür sonuçları da olmuyor.

insanları kendimden itmeye ve kaçırmaya devam ettiğim sürece yalnızlığa devam. en azından bunu kabul ediyorum artık. ben insanlardan kaçmıyorum, kaçırıyorum bir şekilde onları kendimden.

(bkz: insanı saran yalnızlık hissi)

yalnızım ama yanımda birisi olmaması anlamında, yoksa kendi başıma bir yalnızlık hissinde miyim? değilim.

seçilmiş yalnızlık bu.

ayı sözlükte yalnızlığı tercih etmiş birini görmek harbi şaşırttı. zamanında sağlam linçler yemedim diyemem. lakin yalnızlık güzeldir.

seviyorum bu hayatı.