hepimiz bunaldık. ortamdan koşullardan vatandaşı olduğumuz insanlardan. çıkış yolu arıyoruz. kurtulmak istiyoruz. nereden başlamalı bilmiyoruz. pek çoğumuz eğitimli zeki çalışkan insanlarız. kazandıklarımız yetmiyor. giderek yoksullaşıyoruz, yalnızlaşıyoruz, ötekileşiyoruz. sözlük yazarlarından yurtdışı tecrübesi olanların edeceği bir iki kelam vardır mutlaka. ben onları dinlemek istiyorum.
green card'la başlanabilir. başvurular yaklaşıyor. kaç senedir sıfır çekiyorum, bir çıksa atom fiziğine de profesörlüğe de lanet olsun diyerek siktirip gideceğim.
ingiltere'ye gelmek isteyenler ankara anlasmasi olarak bilinen vizeye basvurup kendi mesleklerini serbet meslek calisani olarak ingiltere'de devam ettirebilirler. ayrintili bilgi icin : https://www.gov.uk/turkish-business-person
universite (lisans/y.lisans) mezunu degilseniz, ingilizceniz ya da gideceginiz ulkenin dili yoksa, -ne yazik ki- az da olsa bir miktar paraniz yoksa islerin bayagi bir zorlastigi eylem. ancak imkansiz degil.
iyi arastirma yapilabiliyor olmasi lazim; birilerinin gelip bilgilendirmesini beklemek bos bir beklentiden ibaret. yalniz olmayi ogrenmek filan da lazim olabildigince.
kisinin arkaplanina, meslegine, egitim durumuna, parasina, zartina zurtuna gore degiskenlik gosteren bir durum bu olayin ne kadar uygun oldugu.
eğer son kurulmuş amerika, kanada, avustralya gibi bir ülkeye gitmeyecekseniz taşınmayın. her zaman öteki olacaksınız. belki gay camiasını bunu önemsemiyor ama türkiye’yle oluşacak ilk ciddi krizde yarrağı yersiniz.
adamlar avusturya’da hala türkleri koydukları günü kutluyorlar haha
ne yazık ki en son durumlardan sonra beklediğim, ihtiyacım olan tavsiyeler. artık tükendim.
her gün intiharı düşünüyorum. birilerinin hak ettiğimiz hayatları hak etmeden yaşadıklarını görmek psikolojimi bozuyor. kendi ülkemizde 5. sınıf insan muamelesi görmek çok zoruma gidiyor. 5 sene önce mezun oldum, ingilizce fransızca biliyorum. 5 senedir çağrı merkezi ve avmde çalıştım. toplam 2 sene çalışamamışımdır. iş bulamıyorum. öğrenim kredimi ödeyemiyorum. param yok. her yer tecrübe istiyor kimse şans vermiyor. hiv+im. artık tükendim. ailemin yüzüne bakamıyorum, acınacak haldeyim. ne hayallerle, borç harç ha bitti ha bitecek diye diye okudum, ama birilerinin torpillileri hayallerimizi, dünümüzü, bugünümüzü çaldılar geleceğimiz de yalan oldu. onu da yediler!
bu ülkeden artık gitmem lazım. dediğim gibi param da yok üstüne üstlük hiv+im. gerçekten yardımcı olabilecek, fikir verebilecek birileri varsa çok sevinirim.
görüldüğü kadar kolay olmadığı bir çok açıdan kendine güzel bir yatırım için baya bir biriktirdiğin para ile gitmekte fayda var. gay olduğunu söylediğim zaman ise son 2 yıllık ilişkini belgeleyecek fotoğraf sosyal medya da yazışmaların gibi kanıt gösterebileceğin materyal göstermen gerekiyor.