bir arkadaşımla çiğköfte yediğim, bir arkadaşıma sımsıkı son kez sarıldığım, bir arkadaşımla yazın sıcağında ramazan vakti iftar beklediğim, bir arkadaşımla ... anılarımın bol olduğu yerden bu üzücü haberi duymak çok kötü.
insan hem orada olmak istiyor, hem de orada olmadığı için şükrediyor. toplumca böyle ikilemdeyiz. deliriyoruz. keşke orada olan yaralılar için birşeyler yapabilsem.