lgbt mevzuları arasında en önemli konu açılma konusudur, bu sözlükte neredeyse hiç bahsedilmemiş ve bahsedilmiyor olması enteresan geliyor bana. oysa herkesin bir açılma veya açılamama veya açılmama öyküsü var, ve bu öyküler hep uzar zira açılma bir lgbt kişi için hayat boyu süren bir eylemdir.

bir süredir ankara'da kaos ve ankara aile grubunu bir araya getirerek açılma sohbetleri düzenlenmesiyle uğraştım, bu toplantıların moderatörlüğünü yaptım. orada dinlediğimiz hikayelerin hepsi birbirinden enteresan. aslında olan bitenlerin genel konsepti aynı olsa da (yani işte eşcinselsin, kendini farkediyorsun veya sen kendini farkedemeden etrafındakiler seni farkediyor, içsel bir hesaplaşma dönemi, sonra kabulleniş, sonra bir yolunu arama bulma dönemi, kime açılsam, açılmasam mı dönemi, bir noktadan sonra gelişen "aman sikerler beni beğenen böyle beğensin" dönemi, işler kötü giderse aileden kaçma falan fıstık diye gidiyor), herkesin ailesi, yaşadığı çevre, içinde bulunduğu kültür, sosyoekonomik durumu, kendini kabullenme derecesi, feminenlik/butchlık derecesiyle doğru orantılı olarak başkalarının farketmesinin erkenliği/geçliği, karakter özellikleri vs. o kadar farklı ki, herkesin hikayesi ayrı ilginç oluyor, kaç hikaye dinlediysem de daha dinlemekten hiç sıkılmadım.

benim kendi durumum daha da cins. ben hala kendimi anlamlandırabilmiş değilim. bir taraftan böyle atraksiyonel işler yapıyorum, bir taraftan benim kendi açılma problemim o kadar krize girdi ki, en sonunda çözemeyince, işin içinden çıkamayınca, en sonunda o da ayrı bir macera olarak gelişmiş (maalesef) bir psikolog/psikiyatrist arama çabaları sonucunda bir süredir bir psikiyatrist ile görüşüyorum. 8. görüşme oldu, kadın süper, ilaç milaç bir depresyonik durumlarım olduğu da ortaya çıktı (gerçi biliyordum da ilaçla çözüldüğünü bilmiyordum). neyse benim o kadına bile durumumu anlatabiliyor olmam bir mucize, zira ağzımdan kendi durumlarımla ilgili şeyler bir türlü çıkmıyordu. her türlü konuda bir sürü konuşabiliyordum ama iş kendini eşcinsel olmayan bir başkasına anlatmaya gelince paralize oluyorum. iyice müşkül duruma düşmesem ve o psikolog arama süreci beni o kadar yıpratmasa, herhalde hala kadınla konuşamazdım. o masanın karşısına oturup da bütün durumlarımı ve düşüncelerimi ve de hislerimi anlatabiliyor olabilmek bile çok başka bir nimetmiş. şu sıralar yaşadığım bu. ha 8 görüşme oldu, başka yönde bir gelişme var mı dersem, beni en yakından tanıyan, ve bi zahmet benim durumlarımı da gayet tahmin edebilen en samimi arkadaşıma, bi psikiyatrist mevzusunu açmış ve detaylı olarak anlatmış olsam da, onun bir noktada sorduğu "e peki bu cinsellik, cinsel tercih meselelerini konuştunuz mu?" gibi korkutucu sorusuna cevap veremedim ve geçiştirdim. hala çıkmıyor ağzımdan herhangi bir kelime. sanırım korkunun bir nedeni de, anlatmaya neresinden başlayacağını bilememek, bir de muhabbet nereye doğru ilerler, ben ne kadarını anlatabilmeye hazırım, pandora'nın kutusu bir açıldığında sonu nereye varır, bunlarla ilgili garip endişeler. bir de bütün hayatınızı bu durumu saklamak, kamufle etmek ile geçirmiş birisi olarak, zart diye söylemek bayağı zor oluyormuş. zart diye söylemeden, dolaylı yoldan söylesem falan dedim ama bu dolaylı yoldan nasıl söylenir amk? temel fıkrasındaki gibi, "senin dayın var mı temel? he var? artık yok" gibi çok dolaylı ölüm haberi vermenin açılma versiyonu var mıdır acaba?? internetten baktım yabancı kaynaklara, arkadaşınıza açılmanın gizli yolları, ipuçları var mıdır falan diye, işte sakin bir yer bulun, acele içinde olmayın, ona güvendiğiniz için bir özelliğinizi onla paylaşmak istediğinizi söyleyin gibi çok da enteresan olmayan tavsiyeler dışında birşey bulamadım dişe dokunur.

sanırım psikiyatrist abla ile bu işi kolaylaştırmak için bir role-play çalışması falan yapıcaz gibi duruyor. psikoloji kitaplarında okumuştum böyle korkularınızı nasıl yenersiniz tarzında durumlarda kullanılan bir yöntem. aslında korkak biri hiç değilim de, bu işte iyice paralize olmuş durumdayım. neyse şu psikiyatriste gidip yardım alabilmek bile benim için başlıbaşına devasa bir adım oldu, devamı da bir şekilde gelir diye düşünüyorum. bir yerlerde paylaşmak istedim durumlarımı. gelişmeler olursa editlerim.