her "an"ımızda, her "anı"mızda, çınlayan kahkahası evrenin bir yerinden gelir ve gönlümüze giriverir. çektiği acılar (yakalandığı ve onca filmde çaktırmasa onu içten içe kemiren ve oğlunun ölümüyle şiddetli evreye geçen ve onu bizlerden ayıran kanser) kendisine milyonlarca sevgi dolu söz ve kalplerde dua olarak dönmüş, düşündükçe neşeyle birlikte içimi hüzün dolduran, ah be yetişemedim dönemine diye iç geçirten, unutulmaz oyuncu. sen gidince şarkısı ne zaman çalsa burnumun direği sızlar bu yüzden. ah ne güzel komşumuzdun sen adile abla... şu an ağlıyorsam, bil ki sana yetişememiş olmaktan senin kuzucuklarından biri olamamaktan... ama biliyorum senin gönlünde tanımasan da beni, ben de bir kuzucuğum. senin gönlün tüm çocuklara ve çocuk kalanlara açık çünkü... biliyorum bu satırları hissediyorsun, buna inanmak istiyorum ve bu beni sana kavuşturuyor...