ölüm yildönümünde, usta'ya saygi babinda girdigim bir önceki entry eksilenmis. önemli degil. seveninden çok nefret edeni oldugunu biliyoruz zaten...
bu topraklar pir sultan'dan, köroglu'ndan, nazim'dan, musa anter'den,hasret gültekin'den, hrant dink'ten nefret edenlerle dolu. zulmün kalelerini tutmus muktedirlerin örgütledigi linç kampanyalarinda, yoksul ve zalim kalabaliklarin önüne atilacak birileri vardir her zaman.. kimi zaman derisi yüzülen nesimi, kimi zaman asilan pir sultan, kimi zaman sirtindan kursunlanan hrant dink,kimi zaman yurdundan sürülen ahmet kaya olur bu. esitligin ve kardesligin türküsü söylenmesin ister zalimler. isterlerki bu bozuk düzen hep böyle sürüp gitsin.. bu çorak topraklarin bir türlü baris yüzü görmeyisi bu yüzdendir

nefret dilinin yüceltilip, baris ve kardeslik dilinin kopartildigi, olmadi sürüldügü kanli zamanlarda yasiyoruz.. ahmet kaya onurlu ve yürekli bir adamdi. kimseye eyvallah etmedi. ezilenlerden, ötekilestirilenlerden yana oldu. sahinlerin kol gezdigi bu ülkede, hep bir baris umudunu koruyarak , bir güvercin tedirginliginde yasadi. "agladikça, daglarimiz yeserecek görecek, göreceksin" diyen ve bize hep "bir umudun" oldugunu gösteren, gözleriyle gülen iyi bir insandi o.

ölümünün üzerinde geçen 12 yilin sonunda aci olan sey, ona karsi baslatilan linç kampanyasina agizlarindan salyalar akarak katilan "ortaçgiller" familyasinin kudurmus nefreti degil. bu ülkede onlar gibi düsünen binlerce insanin oldugunu madimak'tan, maras'tan biliyoruz. aci olan, kendileride bu ülkenin ötekilestirilmisleri olan insanlarin yer aldigi bir platformda bile ahmet kaya'ya tahammül edemeyen insanlarin olmasi. bir pir sultan türküsündeki gibi insanin içini acitan sey bu...

su ellerin attigi tas hiç degmez,
ille dostun bir tek gülü yaralar beni beni...