yoldaşlık günleriydi; “kardeşler!” diyordu içimizden biri
“dağın geyiği, dilin şiiri tanık olsun; anamızın ak sütü
tanık olsun ki haklıyız, kazanacağız!” barikat günleriydi.
yaralı bir kardeşi taşırken omzumda, cesaret diyordum
sesimde tereddütsüz geziniyordu en delişmen tay
vahşi bir vadiden akıyorduk toynaklarımız kan içinde

! alev bir nidâ idik ve arkadaşlık günleriydi

şimdi uzun uzun susuyor belleğini yitiren kim varsa
çağ nedir, unutuş ne; zaman bir iğne deliğinden geçip
darası oluyor birikmiş anıların ve ölümlerin
kekeme bir tarih yazıcısının bize ayırdığı sayfada
kanlı bir nidâ işaretiyiz, tarihin imlâsını bozan

! yaralı bir nidâyız yaşadığımız bu dünyada