sanırım hayatımın en aciz, en işin içinden çıkamadığım sürecindeyim..
yarım yarım bıraktığım masterlar, ittire kaktıra da ilerlemesi durmuş doktoram sonrasında kaçıp geldiğim şu sikik yerden bir an önce çıkıp, tekrar yeni şartları zorlamalık bir hayale kapılıyorum, fakat bu sikik yerin konforuna da alışmış olmanın verdiği yapmasam mı acaba ikilemi, artık aileme daha yakın olmak da işin içinegirince tümüyle her şeyi bir kenara atıp anne dizi dibi planları boy gösteriyor.. bilmiyorum kafam karışık..
acizliğim de hiç birisi için gerçekten yürekten gelen bir motivasyonun olmaması..

alttaki yazar, karşılığını bulamayacağını bile bile, bu ladese parmak uzatıp yine de sever miydin?