en son sevgilimden ayrılma sebebim psikolojik ve maalesef en son noktada fiziksel şiddet. aynı zamanda birbirimizi tüketiyor olmamız ve en önemlisi kendimi sevmeye kendimi seçmeye başlamış olmam.
en içimde kalan kavgamız; üniversitede staj gruplarına ayrılacağımız ve muhtemelen eskisi kadar sık bir araya gelemeyeceğimiz için son yaz arkadaşlarımla bir kamp tatili ayarlamıştık. ısrarla gelmek istedi. ben de herkesin tek geleceğini ve arkadaş arasında bir toplanma olacağını kişi sayısı olarak belli bir kişiye anca yer olduğunu söylemiştim. abartmıyorum 1 ay boyunca somurtmuştu. ağzını bıçak açmıyordu, tek kelime konuşmadık aynı evin içinde 1 ay. en son gideceğimiz sabahın gecesinde mide kanamam var kan kustum diyince telaşla acile götürmüştüm. tabii orada ng takılacak(burundan mideye bir boru), istemedi. imza attı istemiyorum diye. kan değerlerinde düşme yok, kanamayı düşündüren bulgu yok. yine de hocamız ricam üzerine endoskopi yaptı sonuç temiz. tabii bizim kamp iptal oldu. eve giderken arabada bana "kan kusmuştum ama kırmızı pancar yedim ondan herhalde" gibi dalga geçermiş gibi bir şey söylemişti. o an arabada sinir krizi geçirmiştim. epey tartıştık o gün kenara çekip. ağlamıştı ben seni herkesten kıskanıyorum diye. işte benim hiç arkadaşım kalmadı herkes evlendi yurtdışına gitti, ben de insanlara açılmak istiyorum yaşım geçti artık arkadaş olacak kimseyi bulamıyorum dedi. biraz üzülmüştüm orada, çünkü aptaldım. o an sen yalnızlığı dibine kadar hak ediyorsun şimdi de hayatındaki tek kişi olan beni kaybediyorsun diye çekip gitmemiştim. hala içimdedir.

alttaki yazar; hayatın boyunca tek bir kitap okuyacak, tek bir albüm dinleyecek ve tek bir film izleyeceksin. bunlar hangisi olurdu?