zaman zaman yaptığım muhabbet, ateist olsa da geniş düşünebilen ve sadece iddiasını ispatlamaya çalışmayıp karşı tarafı da dinleyip ona göre cevaplar verebilen ve tezinin altını dolduran kişilerle yapılınca faydalı ve verimli bir muhabbet oluyor. sonuçta düşünceler değişiyor mu, değişmiyor çoğunlukla ama birbirinizin bakış açısını anlıyorsunuz hemen reddetmeden önce.

-ateist olan ne olursa olsun diğerini cehaletle suçlar, diğeri istediği kadar kitap okusun, dil bilsin, psikoloji bilsin fayda etmez illa cahildir
-ateist olan bu çağda hala birinin dine inanmasını saçmalık olarak görür, sanki 2000 yıl önce herkes inanıyormuş gibi
-ateist senin inandığını biliyorsa söylediğin herşeyi inancına bağlar oturursun bi müslüman nasıl böyle oturur der kalkarsın bir müslüman nasıl böyle kalkar der, cumaya gidersin küfrettin diye sen nasıl namaz kılıyorsun der yani sanki insanoğlu iman edince hiç hata yapamazmış melek olurmuş gibi her fırsatta inancına laf atar
-gerekli gereksiz yerde ikide bir ben inanmıyorum der, kimse merak etmese bile söylemesine gerek yoksa bile söyler hatta çoğu zaman söze 'ben tanrıya inanmıyorum da...' diye başlar
-ateist olan herhangi bir müslümanın yaptığı herşeyi islama bağlar, bir müslüman tükürsün islam böyle bir din der, bir müslüman karısına vursun islam böyle bir din der halbuki bunların islamla alakası yoktur
-ateist olan kendi inanmıyor diye her fırsatta senin değerlerini aşşağılayabileceğini sanır, hatta sen uyarınca da seni yobazlıkla suçlar, hazretisini geçtik muhammed bile dese yetecekken, muhammed denen adam, saçmasapan bir kitap olan kuran gibi şeyler diyerek saygısızlık yapar

not:bu adamlar sözlüktede kendini belli eder, hiçkimse durduk yere ben müslümanım demiyorken bunlar zırt pırt inanmadıklarını vurgularlar çünkü sadece kişilik problemi yaşayan tiplerdir