bunu burada böyle anlatmam belki doğru değil ama yakınımda kimseye anlatabileceğimi düşünmediğimden bir şekilde sistemimden atmam gerekiyor.

hayatım boyunca farklı olduğuma, tanrının benim için bir planı olduğuma inandım. gerek görünüm gerekse ilgi alanlarım, daha doğrusu çok küçük yaşlarda ne olduğumu içten içe bildiğimden, kendimi hep farklı gördüm bu sebeple. belki izlediğim sayısız gereksiz romantik komediden, belki de çevremdeki her ne kadar heteroseksüel de olsa gerçekten mutlu/aşık çiftlerden hep belli etmesem de aşkın varlığını kabullenen biri oldum. bu sebeple de, out olmamam da yüzünden duygusal ya da cinsel anlamda hiçbir şey yaşamadım diyebilirim. hep içime atıp, iç geçirmekle yetindim. hani biraz aptalca belki ama ' the one ' olayına inananlardanım. cinselliği de böyle gördüm, özellikle de ilk seferi. bunun uygun kişiyle, uygun zamanda ve uygun yerde yani her anlamda parçaların yerine oturduğu zaman olacağını düşünüyor(d)um.

birkaç ay önce, yine ' sıcak basmış' bir gecede farklı şehirden bir adamla tanıştım. tamamen cinsel bir çekim yaşadım hatta. kendisinin bana yakına geldiğini söyleyince, uygun olursak belki görüşürüz dedim...denk geldik. gecenin bir yarısında, neyin gazıyla bilmiyorum ama atladım ve adamla buluştum. kendisi hoş, bir o kadar da kibar-anlayışlıydı- ki benim gibi şüpheci-diken üstünde bir insan olarak iyi-kötü bir güven sağladı. belki kilolu olmaktan belki de hani engelleyemediğimden, çok kolay gıdıklanabilen biriyim. önsevişmede, adamın bütün hareketkerine rağmen kendimi tutamadım ve güldümi hatta kasıldım, bu kasılmalar da seksüel kasılmalar değildi zannımca. ilk sefere yüklediğim, belki de kezbanca olan bu önem sebebiyle bir birleşme yaşamak istemediğimi belirttim. olaylar ilerledi ve biraz da hızlı gelişti ve bir anda birleşme yaşandı ve ben gercekten rahatsızdım, bu da duyduğum acıdan çok yüklediğim anlam yüzündendi galiba. bu sebeple çok kısa bir süre sonra sonlandırdım. karşımdaki adam, bir anda gerçekleşen bu olay ve sonucu için gerçekten çok üzgün olduğunu belirtti ama benim için yaşanan yaşanmıştı, o an açıkcası bilmiyorum. sonrasında adam, sürekli bana hayat dersleri vermeye, öğütlere geçti ki bu beni sıktı gerçekten, üstüne hayatımda ilk defa gördüpüm ve cinsellik dışında bi şey hissetmediğim adamın bana karşı romantik tavırları, beni baya gerdi, korkuttu diyebilirim,çünkü en başta sadece 2 insanın iyi zaman geçirmesiydi olay. neyse, bu fasıl kapanınca bu sefer adam beni mutlu etmek istedi, bir anlamda yine bir ilki yaşatmak istedi, yaşattı da. her ne kadar adam beni cinsel olarak etkilese de , bütün birleşme boyunca pek bir haz olmadım, bir şey hissetmedim bu yüzden de ne yazık ki orgazm olmadığım halde taklit ettim. daha sonrasında biraz daha takıldık ve adamın bütün romantik jestlerine rağmen evden çıkıp yola koyuldum. yolda olanları düşündüm : pişman değildim zira belki gelmesiydim hep aklımda bir soru işareti olarak kalacaktı ancak kendimi de bir bütün olarak hissetmedim. eve geldim ve uyudum-hatta uyanmak istemedim. en sonunda uyanınca, geceyi düşündüm, olanları...işte o anda, her ne kadar adamın tutumu, davranışları bana karşı iyi de olsa, kendimi kötü hissettim. hatta kötüden çok ihlal edilmiş, değersiz, bir şeyi kaybetmiş gibi. erkekler olarak kadınlar gibi somut bir bekaret belirtisi yok ama belki de sekse yüklediğim anlam yüzünden, kendimi çok değersiz ve parçalanmış hissettim.

günün devamında dışarı çıktım birkaç arkadaşımla kahve içip olanları kendimce kapamaya çalıştım ve o sırada bir arkadaşım aradı. 4 yıldır okulda başarısızım ve her dönem kıyıdan köşeden bir şekilde olabildiğince yırtıyorum, bu sefer okulum uzadı ve son sınavlarım da başarılı geçmedi, iyi bir tablo olmayacağından emindim. arkadaşım telefonda derslerimin %60ından kaldığımı söyleyince, karnımdan yumruk yemiş gibi hissettim, göğsüme bir şey çöktü sanki. başarısızlığa, sürekli boş yere çabalamaya alışığım ama gece olanlardan sonra bir de bu, gerçekten beni yıktı. sınavlarımı telafi etmem için kurtarma sınavlarım var ancak ne yazık ki vize notlarım fazlasıyla düşük, gerçekten bir mucizeye ihtiyacım var. hayatımda hep güçlü görünen ve yapabileceğim konuda elimden geldiğince sonuna kadar giden, savaşmadan düşmeyen biri oldum, en azından öyle bir görünüm çizdim. şu noktada, zaten kendimi değersiz, ihlal edilmiş hissederken bir de bu sınavlarla da uğraşabilir miyim, daha doğrusu uğraşmak istiyor- o enerji o güç içimde var mı,bilmiyorum çünkü hiçbir şey hissetmiyorum.

hayatım boyunca hep ailem yüzünden mükemmeliyetçi biri oldum ve son 1 yıldır, özellikle de 6 aydır hem mental olarak hem de genel olarak kendimi iyi hissetmiyorum. dışarıya gülücükler saçıyor, herkesin gereksiz dramalarını yakınmalarını dinliyorum ama benim içimde olanları kimse bilmiyor. başarısızlıktan, bu aşağı çekilme hissinden gerçekten artık çok bıktım-usandım. hayattan tek istediğim, sessizlik, dinginlik, çok basit... huzur. hiçbir şey yapmadan, hiçbir şeyi düşünmeden pause'a basılmış gibi sadece öyle durmak istiyorum. kendimi bu halde kalabalıkların çevresinden akıp gittiği ve bunun farkında olmadan öyle duran insanlar gibi hissediyorum, daha doğrusu hayatımın böyle olacağını düşünüyorum. zaten yalnızlık, biriyleriyle bir şeyler paylaşamamak, birtakım şeyler yaşayamamak her gğn bu kadar canımı sıkarken, bu son olanlardan sonra, hayatımda ilk defa gerçekten ne yapacağımı-yapmam gerektiğimi bilmiyorum.

daha doğrusu yapmalı mıyım ya da yapacak istek, direnç içimde var mı ve ben bunu istiyor muyum, hiç mi hiç bilemiyorum. bu da çok fena koyuyor.