bi insan hep mi imkansıza tutulur ya! hep mi uzaktakini sever! belki de farkında olmadan şu sözü kendime hayat görüşü edinmişimdir "yakınlık, uzaklıktan daha sıkıntılıdır. çünkü her yakınlıkta kaybetme korkusu, uzaklıkta ise kavuşma ümidi vardır." ya da yakında olanı sevmeyerek canımın yanmamasını sağlıyorumdur kendimce kim bilir. ama nedeni ne olursa olsun bu durum canımı çok sıkmaya başladı ve bu nedenle kendime sinir oluyorum hatta bazen bu nedenden ötürü nefret bile ediyorum kendimden.