bilmem kaçıncı izleyişimdi zenne filmini, fakat bu izleyişimde üstünde durmadığım bir ayrıntı halen daha beni etkileyebiliyor.sezen aksu’nun kaçak şarkısının başladığı yer. ahmet’in, daniel ile yepyeni, tabir-i caizse bembeyaz hayata başlayamaması, çocuksuluğu, şarkıda geçen “bu şehirde buldum buğday ellerini. bu şehirde sevdim badem dillerini.” sözleri yinelendikçe, kendimi ahmet’in yerine koyuyor, ertelenen, geç kaldığım mutluluğu tam yaşayacakken öldürüldüğüm, bu topluma, aileme karşı sorumluluklarımı bir kenara bırakıp kendimi tam yaşayacakken bundan mahrum bırakıldığımı hatırlıyor ve içime acısı çok fazla geçiyor. lanetliyor ve öfkeleniyorum bu kendini “temiz” sanan toplumu. ne kadar da film olsa da, yaşananlar apaçık bir “gerçekler” filmi. ahmet; ne kadar tanışamamış olsak da, senin için acı duyan, seni anımsayan birileri var, adaleti arayan birileri var. bunu sana söylemek istemezdim ahmet, baban halen daha bulunamadı. huzur içinde uyu ne olur!