bomboş hayallere sığınıyorum. kendime diktiğim kahramanlık kostümlerine sığamıyorum artık. varoluş acısını dindirmenin yollarını ararken ağlama duvarından yükselen yakarışlarıma bir cevap bulamıyorum. coşkun seli birkaç haftanın ardından dünyaların başıma yıkıldığı dönem yine kapımda beliriyor.