yalnızım hep yalnızım. etrafımda bir tane eşcinsel yok kendimi türümün tek örneği gibi hissediyorum. izmir'de lgbt temalı tiyatro gösterileri hazırlayan bir gruba mesaj attım 40 yıla bir cesaret gelmişti. evet ya da hayır demeleri yeterliydi, cevap dahi vermediler. zaten ne zaman bir cesaret gelse açılma girişiminde bulunsam hep hazin bir son. bir kişi dahi olmaz mı insanın etrafında, bu hayat hep böyle yalnız mı devam edecek? merak ediyorum bu yalnızlık ne zaman bitecek?