işi bırakalı 8 gün olmasına rağmen 8 ay olmuş gibi uzak hissediyorum.yabancılaşmış.işsizliğin tadı farklı olacak diye düşünürken bundan da tat almadım...içimde nasıl bir mutsuzluk- umutsuzluk varsa.yaşamaktan tat almıyorum.neden varolduğumu sorguluyorum.ne kattım yaşadığım sürece insanlara - çevreme - kendime? resim yapmaya bile üşeniyorum.tuvaller bir köşede- insan boya tüpünü sıkmaya eline fırça almaya üşenir mi...bundan sonrası adına da hiçbir ümidim kalmadı.kimseyi tanımak istemiyorum.insanlardan korkuyorum.biri ile tanışma fikri bile beni geriyor.yalnız ölmekten korkarken , kendimi yalnızlığa itiyorum.çünkü bir gerçeği çok iyi biliyorum ki kimse gerçekten sevmiyor, inandıkların asla inandığın gibi çıkmıyor, herkes yalnız doğup yalnız ölüyor.ya alışacaksın kendine, ya da alışacaksın.tek başına gülmeyi, yaralarını sarmayı öğreneceksin.zor oluyor ama başarmak zorundasın! diyorum ve gözlerimi yumuyorum.

dipnot:bir balık burcu hayal kurmadan da yaşayabiliyormuş. en son hayal kurduğum anı hatırlamıyorum bile...eskiden hayal kurardım, sevdiğim insan ile bir geleceğimin olacağına dair.içinde onun olduğu hayaller.
dipnot ıı: içine s.çanların içine s.çsınlar.