factory girl'ü izlediğimde, o zamanlar galiba 16 yaşındaydım, çok etkilenmiştim. edie'nin bir zamanlar peşinden koşan andy tarafından dışlanması, hele de o restorandaki sahne...herhalde arkadaşlıklarında hep gereken değeri görmeyen biri olarak kendimle çok özdeşleştirmiştim.

hiç ağlayan bir insan değilimdir, bu zamana kadar da beni ağlatmayı başarabilen tek film de i am sam olmuştur, onun da yeri çok ayrıdır.