madem ki ayrilik ta aska dairdir, illa ki hepimizin bir gün yazdigidir. ilki gelsin.

birtanem,

o karli 10 aralik sabahinda,
seni o kahrolasi sari çizginin,
arkasinda birakip geldim buraya.

bu ayriligin bu kadar sürecegini bilemezdim.
kendimi sende birakip,
seni yanimda getirecegimi de sana,
söyleyemezdim.

uçakta sende vardin yanimda, kimse görmedi.
valizimi açtigimda, esyalarimdan,
senin kokundu odayi dolduran...
o kadar çok sen getirmistim ki,
bana ait hiç bir seye yer kalmamisti.

simdi, ben senin gözbebeklerinde kalmis biriyim.
bogazdan geçen gemilere iyi bak,
bakislarim takilmistir pruvalarina.
tophanede, kizkulesine bakan bir masaya otur,
iki kisilik bir nargile ismarla.
dudak izlerim olacak nargilenin ucunda,
usul öpücükler kondur marpucuna.

sonra vur kendini karaköyden galataya.
rüzgari dinle sonra taksime dogru.
ayak seslerimi duyacaksin ardin sira....

saçlarini rüzgara ver, poyraza.
bulutlar toplansin karadeniz üstünden.
bir soguk yagmur yagsin omuzlarina,
aldirma...
benim gözyaslarimdan tekmil o yagmur.
birak tatli ürperislerini o yagmura.

bir çay molasi ver gezi parkinda.
bogaza karsi otur,
iki adaçayi söyle garsona.
var say ki 10 dakika sonra ordayim.

biliyorum, kolay degil. ama unutma,
herseyin bir sonu var,
ayriliklarinda.


edit: buda, zamaninda raki kafasiyla yazilmis sahsima ait bir siirdir.