ben bilmiyorum. sert yüz hatlarını, hep uzaklara bakan dalgın gözlerini, nasırlı büyük ellerini hatırlıyorum. ama kokusunu hatırlamıyorum. az konuşurdu, pek gülmezdi, sanki etrafında, ihlal etmemizin yasak olduğu daimi bir çember vardı. o çemberin ortasında ulaşılmaz bir tanrı gibi otururdu. hiddetinde cömert, şevkatinde cimri, gölgesinin ağırlığını her daim hissettiğimiz.... bir kez ama bir kez bile sarıldığını hatırlamıyorum. sarılsaydı onu hatırlatan bir koku kalırdı mutlaka belleğimde... ama yok... yok..