beddua sözcüğü, farsça'dan bed, arapça'dan dua'nın evliliğiyle doğmuş klasik osmanlıca bir terimdir!
"kötü dua" anlamındadır. ama, aşağıdaki işlevleriyle kritik roller yüklenen bir eylemdir:

- bir tür boşalmaktır.
- kişiyi deşarj eder, rahatlatır!
- çaresizliğe karşı, doğu uygarlıklarında sık rastlanan bir davranış türüdür. kudretli hükümdarlar karşısında ezilen kitleler için tek çıkış yolu, tanrıya dilekçe vermektir çünkü!
- demokrasinin gelişmesini önleyen bir kültürel alışkanlıktır. çünkü, beddua ederek rahatlayan kitleler, eyleme geçerek devrim yapma ihtiyacı hissetmezler...

son olarak, türkçede iki eşanlamlısı vardır:
1- fiil hali "ilenmek"...isim hali "ilenç"tir.
2- fiil hali "kargımak"... isim hali "kargış"tır. zıt anlamlısı, günlük dilde kullandığımız "alkış"tır. alkış, öztürkçede "iyi dua" anlamına gelir!